چرا رسول اکرم از رساندن پیام غدیر به مردم نگران بود

این مقاله در مورد خطبه غدیر است. برای واقعه غدیر، واقعه غدیر را ببینید. برای جشن عید غدیر به عید غدیر مراجعه کنید. برای دیدن متن خطبه به متن خطبه غدیر مراجعه کنید. موقعیت جغرافیایی منطقه غدیرخم (نقشه از اطلس تاریخ شیعه)

خطبه غدیر توسط پیامبر اسلام (ص) در واقعه غدیر که به دستور خداوند به عنوان جانشین پیامبر معرفی شد. این خطبه در هجدهم ذی الحجه سال دهم قمری در بازگشت از حج وداع به غدیرخم پس از نزول آیه تبلیغ ایراد شد. بسیاری از علمای شیعه و سنی این خطبه را نقل کرده اند.

حدیث غدیر بخشی از این خطبه است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «من مولای هرکس هستم، این علی علیه السلام مولای اوست». این قسمت از خطبه توسط بالغ بر 110 نفر از صحابه و 84 نفر از مریدان قرائت شد.

این خطبه یکی از قوی ترین دلایل ولایت امیرالمومنین بعد از پیامبر اسلام است. ادله و شواهد مختلف با اثبات ولایت امیرالمومنین علیه السلام این حدیث را تأیید می کند. علامه امینی سلسله ای از براهین خطبه غدیر را از منابع اهل سنت جمع آوری کرد و همراه با سایر شواهد واقعه غدیر در یازده جلد از کتاب الغدیر منتشر کرد.

واقعه غدیر

پیامبر (ص) در سال دهم قمری به حج رفت. این حج که در سال آخر عمر آن حضرت انجام شد، بعدها حجة الوداع نامیده شد [1] به مسلمانان گفته شد که پیامبر(ص) چنین تصمیمی داشت [2] تا برای حج آن سال آماده شوند. . [3] بسیاری از مسلمانان می خواستند او را همراهی کنند. پیامبر (ص) در مدینه جمع شدند. [4] او در 25 ذی القعده از مدینه خارج شد و به مکه رفت. [6] پس از پیروزی و جمع آوری غنایم، به دستور پیامبر(ص) برای ادای حج به مکه آمد.[7]

مسلمانان پس از اتمام حج، مکه را ترک کردند و در 18 ذی الحجه به منطقه خم رسیدند.[8] غدیرخم محلی بین مکه و مدینه و در 5 کیلومتری جفه بود و راه هایی از هم جدا می شد. [9] هنگامی که کاروان حج پیامبر (ص) به این منطقه رسیدند، جبرئیل، فرشته وحی، آیه تبلیغ: [نکته 1] و آیه 3 همان سوره: [نکته 2] را بر پیامبر نازل کرد و هجوم آورد. او را به ولایت علی بن ابیطالب برساند.[10] کاروان ها به دستور پیامبر توقف کردند. دیگران نیز به آنها پیوستند. بعد از نماز ظهر، منبرى آماده شد و حضرت خطبه اى خواند و در آن به مردم فرمود كه به زودى از دنيا مى روم. همچنین از دو چیز گرانبهایی که در میان آنها به امانت گذاشت (ثقلین) و نیز از ولایت و اولویت خود بر مؤمنان سخن گفت. [11] سپس دست علی را بلند کرد و گفت: علی (علیه السلام) مولای اوست.» شعری در وصف این واقعه سروده شد [14] و پس از آن خلیفه دوم امام علی (علیه السلام) را در این موضوع مدح کرد [15].

گزارشی از متن خطبه

پیامبر در ابتدای خطبه به حمد و ثنای الهی پرداخت و دقایقی نسبتاً طولانی صفات حضرت حق را برای حضار بیان نمود.

دستور خداوند به ابلاغ امر مهم و نزول آیات تبلیغ.

درخواست پیامبر از خداوند برای معافیت او از این تبلیغ به دلیل ترس از فتنه منافقان و نزول جبرئیل مکرر برای این موعظه و وعده خداوند برای حفظ پیامبرش از وسوسه مردم.

اعلام اینکه این آخرین ظهور پیامبر در چنین گروهی است و امامت امت تا روز قیامت بر عهده علی و اولاد اوست.

حرام محمد تا روز قیامت حرام است و حلال تا روز قیامت حلال است.

درجات علم و فضیلت حضرت علی (ع) را بیان کنید.

انکار ولایت علی گناه نابخشودنی است.

هر کس در گفتار پیامبر یا یکی از امامان شک کند مانند کافران جاهل است.

عبارت تاریخی «من ارل مولا این علی مولا است».

تأیید مجدد حدیث ثقلین و جایگاه قرآن و اهل بیت با هم.

تأکید بر ولایت و خلافت و جانشینی علی علیه السلام.

دعا برای دوستان امام و لعنت بر دشمنانش: الله رب رب و رب رب رب.

نزول جبرئیل و اعلام اکمال دین.

تاکید بر جایگاه امامت و هشدار به مردم که نسبت به امام غبطه نخورند.

با اشاره به ناکامی های منافقین.

گفتن پایان امامت به مهدی قائم از فرزندان علی (ع).

به مردم هشدار دهید که پس از پیامبر از امامان دروغین پیروی کنند.

به حاضران دستور دهید پیام غدیر را به دیگران برسانند.

مردم را به دوستی با اهل بیت و دشمنی با دشمنانشان سفارش کن.

فضایل و ابعاد شخصیتی او را با حدود 200 فضیلت بشمارید.

بیست جمله در وصف امام مهدی و حکومتش.

بالاترین شهرت این است که سخنان پیامبر را در غدیر بفهمیم و به دیگران برسانیم.

بیعت و صلح با امام علی (ع) با عنوان امیرالمومنین

بیان دیگر فضائل حضرت علی (ع) و سفارش مردم به بیعت با ایشان به عنوان امام و جانشین پیامبر. [16]

منابع خطبه های غدیر

مضمون این خطبه در منابع تاریخی و حدیثی شیعه و سنی در طول قرون متمادی به طرق مختلف بازگو شده است. این روایات از سه طریق به پیامبر اسلام(ص) می رسد: روایت امام باقر(ع)،[17] حذیفه بن یمان[18] و زید بن ارقم[19].

متن خطبه غدیر را در این کتابها می توان یافت: روضات الواعظین، الاحتجاج، الیقین، نزهة الکرم، الاقبال، العد القویه، التحسین، الصراط ال. مستقیم و نهج الایمان.

حدیث غدیر

مضمون خطبه غدیر در طول قرون متمادی در منابع تاریخی و حدیثی شیعه و سنی بازگو شده است. هدف هر یک از آنها اعلام ولایت حضرت علی (ع) است. عبارت «من کنتو مولاه فهیسو علی مولاه» در همه این نقل‌ها رایج است.[20] این بخش از خطبه به حدیث غدیر معروف است.

به گفته علامه طباطبایی، این حدیث متواتر است و صحابه زیادی آن را نقل کرده اند و بسیاری از علمای شیعه و سنی به تواتر آن اعتراف کرده اند.[21]

نقل قول های مستقیم

به گفته علامه امینی این حدیث را احمد بن حنبل به 40 طریق، ابن جریر طبری به 72 طریق، جزری مقری به 80 طریق، ابن عقده به 105 طریق، ابو سعید سجستانی به 120 طریق، ابوبکر جعبی به 125 طریق روایت کرده است. آداب طرق [22] و حافظ ابوالعلاء عطار همدانی نیز آن را به 250 طریق نقل کرده است [23].

برخی از رجال و علمای اهل سنت ادله این حدیث را گسترده و بیشتر آن را صحیح و حسن می دانند.[24] در میان راویان این حدیث حدود 90 نفر از صحابه و 84 نفر از تابعین هستند.

نقل قول های غیر مستقیم

علاوه بر گزارش مستقیم این افراد، برخی این حدیث را از کسانی که در غدیرخم حضور داشتند شنیده و گفتند. ابی التفائل سی نفر، [25] عامر بن لیلی الغفاری هفده نفر، [26] عمیره بن سعد دوازده نفر، [27] زید بن ارقم از شانزده نفر، [28] زیاد بن ابی زیاد از دوازده نفر. مردم، [29] زازان ابی عمر از سیزده نفر، [30] عبدالرحمن بن ابی لیلی دوازده نفر، [31] عبدخیر و عمرو ذی مره و حبه الارانی از دوازده نفر، [32] ابوهریره، انس و ابی سعید از نه نفر، [33] ابی قلابه از دوازده نفر، [34] حبه بن جوین از ?? نافر، زید بن یثیق دوازده نفر، [35] سعید بن وهب پنج یا شش نفر [36] شنید و گفت.

راویان حدیث غدیر

خطبه غدیر در منابع شیعه و سنی با اختلاف در برخی جزئیات و تفاسیر نقل شده است. در بسیاری از منابع، متن کامل خطبه یافت نشد و نویسندگان به نقل از فرازی اکتفا کردند که در آن امام علی به عنوان معلم مسلمانان معرفی شده و به حدیث غدیر معروف است.

علامه امینی در کتاب الغدیر از 110 صحابه، 84 تابع و 360 عالم اهل سنت نام می برد که این حدیث را از آغاز قرن دوم تا قرن چهاردهم ذکر کرده اند [37] برخی از مهم ترین صحابه، تابعین و تابعین. از دیگر راویانی که این حدیث را نقل کرده اند عبارتند از:

منابع متن خطبه غدیر را مطالعه کنید

ایرادات به سند غدیر

برخی تلاش کرده اند به این رویداد تاریخی اعتراض کنند. مهمترین عیوب عبارتند از:

ادعای ضعیف‌بودن حدیث

با وجود تواتر و منابع و روش های ذکر شده، برخی از اهل سنت بر این عقیده اند که این حدیث را نمی توان متواتر و صحیح دانست، از جمله بخاری و مسلم آن را بازگو نکرده اند و برخی مانند ابی داود و ابی حاتم رازی آن را شمرده اند. ضعیف.[72]

در پاسخ به این ادعا گفته شده است که بسیاری از علمای اهل سنت از جمله ترمذی (279ق)، [73] طحاوی (279ق)، [74] حکیم نیشابوری (405ق)، [75] ابن کثیر (774ق.) ، [76] ابن حجر عسکلانی (852 ق)، [77] ابن حجر هیتمی (974 ق) [78] به صحت اسناد این حدیث شهادت داده است. علاوه بر این، روایات متعدد مستقیم و غیرمستقیم صحابه و تابعین در کتب تاریخی و حدیثی حکایت از صحت این حدیث دارد.

ایراد بر صحت خطبه

ایراد دیگری که مخالفان بر این حدیث وارد کرده اند این است که علی (ع) در غدیرخم در مکه نبوده است. او در یمن مأموریت داشت [79] از سوی دیگر اتفاق نظر دارند که همانطور که در منابع اهل سنت آمده است، حضرت علی (ع) در این هنگام از یمن به مکه بازگشت و در مراسم حج آن سال شرکت کرد. 80]

معنی حدیث

حدیث غدیر از ابتدا مبنای بحث های عقیدتی گسترده شد. احتجاج حضرت علی علیه السلام و اهل بیت به این حدیث از اولین مصادیق استفاده از این حدیث بود. متکلمان شیعه نیز برای اثبات وثاقت و اولویت حضرت علی علیه السلام برای خلافت این حدیث را نقل کرده اند. بر اساس منابع مکتوب فلسفه شیعه، شیخ مفید نخستین متکلمی است که با این حدیث به تفصیل استدلال کرده است.[81][82] شیخ طوسی[83] و علامه حلی[84] نیز به تفصیل درباره این حدیث بحث کرده اند. از سوی دیگر متکلمان اهل سنت از جمله فخر رازی[85]، قاضی ایجی[86] تفتازانی[87] جرجانی[88] به نظرات شیعه پاسخ دادند.

نظر اهل سنت

علمای مشهور اهل سنت معتقدند که وصی در این حدیث به معنای صاحب اختیار و صاحب اولی نیست; بلکه به معنای دوست و حامی است. افرادی مانند تفتازانی، [89] فخر رازی، [90] قاضی ایجی و جرجانی [91] معتقدند که مولی نمی تواند به معنای صاحب اختیار و صاحب اول باشد. این افراد استدلال کردند که:

اولا: در عربی صیغه فاعلی به معنای اول به کار نمی رود.[92]

دوم: اگر مولی به معنای اول در اختیار باشد، باید بتوانیم آن دو را به جای هم استفاده کنیم. در حالى كه مثلاً در اين حديث نمى توان به جاى «من كنت مولاه» گفت: «من كنت اول بلتضير».[93]

علمای شیعه در پاسخ به این ادعاها گفته اند:

اولاً: خود علمای اهل سنت تصریح کرده اند که مولی به معنای اول در تصرف و صاحب اختیار نیز به کار می رود. )، [96] ابوزکریا، یحیی بن زیاد فراه (207 ق)، [97] ابوعبیده (209 ق)، اخفش (215 ق) و جاج (311 ق) [98] این سؤال را بیان کرده اند.

ثانیاً: عدم استفاده از یک کلمه به جای کلمه دیگر، نشانه مترادف نبودن آنها نیست. مثلاً اگرچه از نظر اهل سنت کلمه ناصر یکی از معانی کلمه مولی است، ولی نمی توان به جای آن از مولی استفاده کرد.

ثالثاً: استفاده از دو کلمه مترادف به جای یکدیگر در جایی که مانعی ندارد صحیح است. در اینجا، به دلیل مانع، نمی توان این دو کلمه را به جای هم به کار برد. زیرا «اولی» فقط با حرف اضافه «من» به کار می رود، اما کلمه «مولی» نیست. به همین دلیل، نمی توان این دو اصطلاح را به جای هم در یک جمله به کار برد.[99]

نظر شیعه

شیعیان معتقدند که کلمه مولی در این روایت به معنای اولی در تصرف است و همان گونه که پیامبر(ص) بیش از خودشان سزاوار امور مسلمانان بوده، حضرت علی(ع) نیز چنین اولویتی دارد. با اثبات تقدم، امامت نیز ثابت می شود; زیرا اعراب اصطلاح اول را تنها در صورتی به کار می برند که صاحب آن زمام امور مردم را بر عهده داشته باشد و دستورات او برای آن افراد معتبر و مقبول باشد [100] و هنگامی که اولویت تصرف ثابت شد، اولویت او در تمام عرصه های زندگی، مسلمین ثابت شود. زیرا پیامبر(ص) چنین اولویتی داشت: النبی اولی بالمؤمنین من الفصهم (ترجمه: پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است) [سوره احزاب-6]

شیعیان برای اثبات این مورد به تحلیل و بررسی مضمون این حدیث پرداخته اند. کلمه مولی که چند بار در این حدیث به کار رفته است از «ولی» و اسماء الله گرفته شده است [101] این کلمه در چند معنا به کار رفته است. «ولی» در یک اطلاق به معنای فاعل فعل است[103] و به معانی والی، حاکم، ناظر، متصدی، صاحب امور و ولی نعمت اشاره دارد. [104] از دیگر کاربردهای این کلمه می توان به اولین و باوقارترین، نزدیک، بدون فاصله[105] و مطیع، دوست داشتنی اشاره کرد.[106][107][108]

قرائن استدلال شیعیان

به عقیده شیعه، علیرغم کاربردهای گوناگون کلمه مولی، چه در داخل و چه در خارج از متن حدیث، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد واژه مولی در این حدیث تنها به معنای اول به کار رفته است. این سرنخ ها عبارتند از:

قرائن داخلی

* تقارن دو جمله “من خودم اولین نفری خواهم بود” و جمله “من بی شمارم”

پیامبر (ص) در این حدیث اولویت خود را بر مؤمنان بر خودشان روشن می کند. این بیان بر اساس آیه شریفه «النبی اول المؤمنین من نفسه» [109] است. منظور از اولويت در اين آيه شريفه اولويت در نظارت بر امور زندگى مؤمنان و نيز تقدم در قضاوت آنان بر خود است. وقتى اولويت باشد، يعنى قبول و اطاعت از قضاوت کسى که بر ما اولويت دارد، بر ما نيز لازم است.[110] به گفته برخی از مفسران، اولویت در این آیه به همه امور مربوط به دین و دنیا اشاره دارد. از جمله [111] [112] زیرا پیامبر(ص) مؤمنان را فقط به انجام کاری تشویق می کند که به صلاح دین و دنیا باشد.[113]

بنابراین تقارن این جمله – که به معنای اولویت در تصرف است – با اعلام ولایت حضرت علی (ع) در جمله «من کانت موله…» نشان می دهد که منظور از «مالک» در بند دوم عبارت است از. همچنین بیانی از اولویت داشتن علی (ع) [114] در منابع اهل سنت نیز از عمر بن خطاب نقل شده است که بلافاصله پس از اعتراف به اینکه پیامبر (ص) مردم را در غدیر گرفت و علی را به عنوان مربی خود معرفی کرد. عمر خطاب به على فرمود: اى على بن ابى طالب، تو سرور و مولاى همه مؤمنان شدى[115].

* جملات اول خطبه

پیامبر(ص) در ابتدای سخنان خود خبر رحلت خود را می دهد و سپس در مورد توحید و اینکه آیا به رسالت خود عمل کرده است سؤالاتی می پرسد [116] همه این نشانه ها نشان می دهد که پیامبر به دنبال چاره جویی و ارائه راه حل برای مقام است. -دوران مرگ مال آنهاست تا امت تنها نمانند و زحماتی که در این سالها کشیده اند هدر نرود. گویی می خواستند جانشینی تعیین کنند که پس از مرگ او زمام امور را به دست گیرد.[117] آیه تبلیغ نیز قرینه این بیان است.

قرائن خارجی

يُناديهِمُ يَومَ الغَديرِ نَبِيُّهُمبِخُمٍّ فَأَسمِع بِالرَّسولِ مُنادِيا

وقالَ فَمَن مَولاكُم ووَلِيُّكُم فَقالوا ولَم يُبدوا هُناكَ التَّعامِيا

إلهُكَ مَولانا و أنتَ وَلِيُّناوما لَكَ مِنّا فِي الوِلايَةِ عاصِيا

فقال له قم یا علی فإننی رضیتک من بعدی إماما و هادیا

فمن کنت مولاه فهذا ولیه فکونوا له انصار صدق موالیا

هناک دعا اللهم وال ولیه و کن للذی عادی علیا معادیا

پیامبر در روز غدیر مسلمانان را فراخواند و فرمود: پیامبر و مولای شما کیست؟ بدون معطلی گفتند: «خدا مولای ماست و تو پیامبر ما هستی و در این امر از ما نافرمانی نخواهی دید. پیامبر به علی فرمود: برخیز که تو پیشوای این قوم پس از من هستی، هر که من مولای او باشم. علی مولای اوست و به راستی که شاگرد او باش، در اینجا پیغمبر این دعا را کرد خدایا دوست دوستدار او و دشمن دشمنانش باش، سید رضی، ص43.

در برخی از روایات حدیث غدیر آمده است که پس از پایان خطبه، خلیفه اول و دوم نزد حضرت علی (ع) آمدند و ولایت را به ایشان تبریک گفتند [118] عمر بن خطاب او گفت:

«یا ابن ابیطالب تو مولای و حافظ کل مسلمین شدی»: یا اباالحسن علیه السلام مولای من و همه (زن و مرد) مؤمن شدی.[119] [120] [نکته 3]

این نوع تبریک نشان می دهد که صحابه و مسلمانان اولیه اسلام معنای خلافت و اولویت تصرف را از کلمه مولی دریافته اند.[121]

* شعر شاعران صدر اسلام

تعدادی از مسلمانان این واقعه را به شعر سروده اند. اولین آنها حسن بن ثابت بود. وی که در این مکان حضور داشت از رسول خدا (ص) اجازه گرفت و آیاتی در وصف این واقعه نوشت. در این آیات از این واقعه به عنوان نصب حضرت علی (ع) به عنوان امام و رهبر امت یاد شده است.[122][123]

پس از آن و در سالهای بعد، عمرو عاص، قیس بن سعد بن عباده، [124] [125] کمیت بن زید اسدی، [126] محمد بن عبدالله حمیری، [127] سید بن محمد بن حمیری، [128] این حادثه ای که در قالب شعر بیان می شود.

حضرت علی (ع) نیز در آیات متعددی به این موضوع اشاره می کند.[129]

عبدالحسین امینی نام برخی از شاعران صحابه، تابعین و شاعران مسلمان را تا قرن نهم ذکر می کند.[130] مضمون همه این ابیات و اشعار نشان می دهد که درک آنها از کلمه مولی اولویت و خلافت بوده است.

امام علی (ع):

فأوجبَ لی ولایتَهُ علیکمْ رسولُ الله یومَ غدیرِ خُمّ فویلٌ ثمّ ویلٌ ثمّ ویلٌلِمن یَلقی الإلهَ غداً بظلمی

و پیامبر خدا در روز غدیر خم به امر خدا ولایت من را بر شما واجب کرد.
پس وای، وای، وای بر کسی که خدا را در آخرین روزی که به من ستم کرده است ملاقات کند.

مفید، الفصول، ص 138. 280.

* احتجاج و استدلال اهل بیت علیهم السلام به این حدیث

امام علی علیه السلام چندین بار این حدیث را برای نشان دادن حقانیت (اولویت) خود در خلافت و امامت نقل کردند. احتجاج با طلحه در جنگ جمل[131]، احتجاج در صحن مسجد کوفه[132]، علاوه بر اشعاری که در نامه ای به معاویه[133] سروده و احتجاج در جنگ صفین[132]. 134] متعلق به این موارد است. فاطمه زهرا علیهاالسلام نیز به مخالفان خلافت علی علیه السلام به این حدیث اعتراض کرد.[135]

* برخی از اصحاب منکر این حدیث به بیماری صعب العلاج مبتلا شدند

نقل شده است که برخی از اصحاب که شاهد واقعه غدیر بودند و از شهادت در این باره خودداری کردند، بر اثر لعن اهل بیت مریض شدند. مثلاً انس بن مالک جذام گرفت[136] [137] زید بن ارقم[138] و اشعث بن قیس[139] نابینا شدند. این نوشتار نشان می دهد که آشکار شدن این واقعه موضوعی مهمتر از اعلام دوستی و مددکاری حضرت علی (ع) بوده است که ایشان آن را تکذیب کردند و اهل بیت (ع) آن را شایسته لعن خود دانستند. 140]

* نزول آیه تبلیغ:

آیه 67 سوره مائده که طبق روایات[141] و نظر برخی از مفسران[143[144] در حجه الوداع و در راه مکه و مدینه نازل شده است. 23 ساله بوده است. کما اینکه این را به مردم اعلام نکرده بود، انگار به رسالت خود عمل نکرده است. البته این مأموریت خطراتی را در بر خواهد داشت که خداوند برای حفظ آن به عهده گرفته است. تأکیدات و دستورات موجود در این آیه نشان می دهد که آنچه باید انجام می داد این بود که ولایت علی را به مردم اعلام کند[145][146] و این نظر ابن عباس، براء بن عازب و محمد بن علی است.[147]

از سوی دیگر، برخی معتقدند که هدف از این مأموریت بیان مسائلی مانند حکم قصاص و رجم، حکم ازدواج با زن فرزند خوانده‌اش زید، حکم وجوب جهاد و یا بیان است. عیب یهود و قریش و یا بیان عیوب بت های مشرکین [148] مطالبی که بیان شد معلوم می شود که این نظرات غلط است.

* نزول آیه اکمل دین:

پس از پایان خطبه پیامبر(ص) آیه 3 سوره مائده نازل شد.[149] این مقاله ویژگی های این روز را نشان می دهد. مأیوس شدن کافران از دین مبین اسلام، تکمیل معارف دینی، تکمیل نعمت های الهی و رضایت از خداوند که اسلام آخرین دین مردم است.[150][151]

طبق برخی تفاسیر، این آیه آخرین فریضه اسلام را بیان می کند و پس از آن هیچ واجب دیگری بیان نشده است [155] در حالی که در آن زمان احکامی که مکمل دین و دلسردی کافران باشد وجود نداشت، اعلام ولایت. حضرت علی (ع) تنها مسئله ای بود که همه این خصوصیات را داشت.[156] چنان که در روایات متعددی به این موضوع اشاره شده است.[157]

بر خلاف این دیدگاه، برخی معتقدند اکمال دین به دلیل تکمیل شرع و احکام دین با بیان احکامی بوده که نیازهای نسل های آینده را نیز سرکوب کرده است و نیازی به آمدن نیست. دین جدید.[158]

از نظر شیعیان این سؤال صحت ندارد و اتمام احکام ربطی به منصرف شدن کفار از ارتداد و بازگرداندن مسلمانان به کفر ندارد. زیرا بسیاری از آنان امیدوار بودند که با رحلت پیامبر، دین ایشان به موقع به فراموشی سپرده شود. اما اعلام جانشینی برای پیامبر آنها را از این آرزو منصرف کرد [159] همچنین قدرت ظاهری اسلام در روز فتح مکه ظاهر شد و نه در سال دهم هجری که واقعه غدیرخم اتفاق افتاد. محل. بنابراین، اکمال دین به دلیل ظهور قوت ظاهری اسلام در این روز نیست.[160]

* آیات اول سوره معارج:

پس از آن که پیامبر(ص) موضوع ولایت علی(ع) را به مردم اعلام کرد، شخصی به نام نعمان بن حارث فهری نزد آن حضرت آمد و به پیامبر(ص) احتجاج کرد و گفت: ما را به توحید ایمان بیاور و بپذیر. ماموریت خود را انجام دهید و آن را انجام دهید.” دستور به جهاد و حج و روزه و نماز و زکات دادی. ما قبول کردیم. اما شما به این مبلغ راضی نشدید تا این که این جوان را برگزیدید و او را سرپرست ما قرار دادید. این اطلاعیه از طرف ولایت از طرف شما بود یا از طرف خدا؟ به محض اینکه پیامبر به او گفت این از جانب خداست، تکذیب کرد و از خدا خواست که اگر از اوست، سنگی از بهشت ​​بر سرش بفرستد. در همین لحظه سنگی از آسمان بر سرش افتاد و فوراً جان سپرد. در این هنگام اولین آیات سوره معارج نازل شد: [161]

(ترجمه: همکار درخواست مجازات کرد که اتفاق افتاد)

به اعتقاد شیعیان، این شخص از حدیث چیزی جز اعلام خلافت و ولایت علی (ع) بعد از رسول خدا نمی فهمید. اگر هدف از این خطبه دعوت مردم به دوستی با حضرت علی علیه السلام بود، منطقی نبود که این شخص از این موضوع ناراحت شود و چنین مجازاتی برای او داشته باشد.

کتب مرجع خطبه های غدیر

خطبه غدیر در منابع شیعه از جمله برهان الهجاج، [162] الاحتجاج، [163] احقاق الحق، [164] الاختصاص، [165] البراهان، [166] المناقب، [167]. ] بحار الانوار، [168] معانی الاخبار، [169] العمده، [170] المالی، [171] الشریعه، [172] عیون اخبار الرضا، [173] کشف. الغمه، [174] مستدرک الوسائل، [175] امالی، [176] طبیه، [177] تفسیر عیاشی، [178] تفسیر قمی [179] الجواهر السنیه [180] نقل شد.

همچنین در کتب اهل سنت مانند الاستیاب [181] انساب الاشراف، [182] تاریخ الکبیر بخاری، [183] ​​نظم الدرالسماتین، [184] ینابی الموده، [185] تذکره الخواص، [186] مسند بن حنبل، [187] المناقب (ابن مغزالی)، [188] المناقب (خوارزمی)، [189] المستدرک علی الصحیحین، [190] طبقات ال کبری، [191] سنن بن ماجه، [192] فرائد السماتین، [193] الفصول المثمة، [194] سنن النسائی. ، [195] روایت نهج البلاغه، [196] شهادت التنزیل، [197] صحیح مسلم، [198] تفسیر فخر رازی [199] خصوصیات زنان [200] روح المعانی، [201] ] و سنن ترمذی [202] ذکر شده است.

سایت های مرتبط با تحقیق در مورد غدیر

پرس و جوهای وابسته

پاورقی

↑ «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لایهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ:‌ای پیامبر، آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده‌ای . و خداوند تو را از شر مردم حفظ کند. آری خداوند گروه کافران را هدایت نمی کند» (سوره مائده، آیه 67).

↑ «الْیوْمَ یئِسَ الَّذینَ کفَرُوا مِنْ دینِکمْ فَلاتَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکمُ الْإِسْلامَ دیناً: امروز کسانی که کافر شده‌‌اند، از [کارشکنی در] دین شما نومید گردیده‌اند. پس از آنها نترس و از من بترس. امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما به جا آوردم و اسلام را برای شما دین انتخاب کردم.

↑ ای علی بن ابیطالب تو سرور و سرور همه مؤمنان شدی. ابن مغزالی، جلد ۱، صفحه ۶۹.

مراجع

لینک خارجی

تقویم هجری

روز واقعه:18 ذی الحجه

سال ۱۰ هجری قمری

واقعه غدیر واقعه مهمی در تاریخ اسلام است که در آن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حضرت علی علیه السلام را به دستور الهی به جانشینی خود منصوب کرد. این قرار در 18 ذی الحجه سال دهم هجری [1] در راه بازگشت از سفر حجه الوداع و در محلی به نام «غدیرخم» انجام شد.[2] در قرآن کریم از واقعه غدیر به عنوان روز «اکمال دین» یاد شده است. [3]

تصویری از محل چشمه غدیر

محتوا

میدان غدیرخم

«غدیر» در لغت به معنای «رود» [4] و «آب جمع شده از باران» [5] است. و غدیر خم نام مکانی است در سه فرسخی جُفه که به شکل گودالی بزرگ بود.[6]

جفا روستای بزرگی است که در سه خانه از مکه تا مدینه قرار دارد و میقات اهل شام است. نام اصلی آن محیه بود و به دلیل اینکه قبل از اسلام – زمانی که بنی ابیل در آنجا زندگی می کردند – در اثر سیل به کلی ویران شد. ، آن را «جحفه» (محلی که بر اثر سیل شسته شد) می گفتند.[7] در جحفه، راه مدینه، مصر و عراق از هم جدا می‌شود.[8]

در حال حاضر بقایای یک بنای باستانی دژ مانند وجود دارد و به کاخ علیا یا کاخ آزور معروف است. و فاصله آن از محل میقات جحفه در زمان ما 5-4 کیلومتر است [9] به گفته سید محمد باقر نجفی نویسنده مقاله «موقعیت جغرافیایی غدیرخم» غدیرخم در کنار قصر علیا قرار دارد [9] 10] اما بر اساس تحقیق علامه شیخ عبدالهادی فضل، مکان غدیر در فاصله حدود 8 کیلومتری میقات جحفه قرار دارد. در نقشه ارائه شده در مقاله وی، موقعیت مسجد غدیر و چشمه غدیر مشخص شده است. (تصویر 3) [11] اطلس تاریخ شیعه نیز نقشه ماهواره ای مشابهی را بر اساس تحقیقات میدانی عطاق بن غیث بلدی، نویسنده کتاب «طریق هجره» ارائه کرده است که تقریباً مشابه نقشه دکتر فضلی است. . نقشه (تصویر 4)

1) نمایی از کاخ علیا

2) مسیر میقات جحفه تا قصرعلیا

3) نقشه زمانی غدیر خم در مقاله دکتر الفضلی

4) نقشه اطلس تاریخ شیعه

شرح واقعه غدیرخم

مقدمات، حواشی و نحوه واقعه غدیرخم نشان می دهد که این واقعه یک رویداد خاص در تاریخ اسلام است. و این نمی تواند فقط یک توصیه کلی به دوستی با حضرت علی (علیه السلام) باشد. مراحل این رویداد به شرح زیر است:

اطلاعیه رسمی برای حضور در غدیر در مکه

اگرچه انتظار می رفت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در اولین و آخرین سفر حج مدتی در مکه بماند، اما بلافاصله پس از پایان حج، پیامبر به منادی خود بلال دستور داد تا این خبر را اعلام کند. خطاب به مردم: فردا جز معلولان نباید کسی را رها کرد و همه برای حضور در غدیرخم در ساعت مقرر حرکت کنند.

صبح آن روز هنگام خروج پیامبر اکرم از مکه، سیل جمعیتی که بیش از 120000 نفر تخمین زده می شود (به عبارتی 140000 نفر و به عبارتی 180000 نفر) همراه او آمدند. . حتی دوازده هزار نفر از مردم یمن که به شمال نرفتند با حضرت به غدیر آمدند.

اجتماع مسلمانان در غدیرخم

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به محض رسیدن به منطقه کراء الغمیم که غدیرخم در آن قرار دارد، به سمت راست جاده و به سمت غدیر تغییر جهت داد و فرمود: ای مردم دعوت خدا را اجابت کنید، من هستم. رسول خدا: اى مردم، دعا كننده خدا پاسخ دهيد كه من رسول خدا هستم. و آن طنز این بود که پیام مهمی رسیده است.

سپس به منادی دستور دادند که فریاد بزند: «همه بایستند و آن‌هایی که جلوتر رفتند بازگردند و آن‌هایی که پشت سر گذاشتند توقف کنند. تا آرام آرام همه مردم در محل از پیش تعیین شده جمع شوند. و نیز دستور دادند: هیچکس زیر درختان کهنسال که آنجا بود نرود و این مکان خالی بماند.

پس از این دستور همه راهپیمایی ها متوقف شد و کسانی که از قبل رفته بودند برگشتند و همه مردم منطقه غدیر فرود آمدند و هر کدام برای خود جایی پیدا کردند و کم کم آرام گرفتند. شدت گرما بر اثر گرمای خورشید و گرمای زمین آنقدر داغ و ناراحت کننده بود که مردم و حتی خود پیامبر گوشه ای از لباس هایشان را انداختند و گوشه ای زیر پایشان گذاشتند و بعضی ها هم پوشیده بودند. جامه هایشان را از شدت گرما دور پاهایشان می پیچیدند.

از سوی دیگر پیامبر صلی الله علیه و آله سلمان و ابوذر و مقداد را فراخواند و دستور داد به محل درختان کهنسال رفته و در آنجا آماده کنند. خارهای زیر درختان را کندند و سنگ های خشن را برداشتند و زیر درختان جارو کردند و آب پاشیدند. در فاصله بین دو درخت، پارچه‌ای را روی شاخه‌ها انداختند تا سایه‌بانی از آفتاب باشد و مکان برای برنامه سه روزه‌ای که پیامبر در نظر داشت، کاملاً مناسب باشد.

سپس در زیر سایبان سنگها را روی هم انباشته کردند و از شترها و حیوانات دیگر کمک گرفتند و منبری به بلندی پیامبر ساختند و پارچه ای روی آن انداختند و به گونه ای نصب کردم که رو به رو شود. هر دو. او را در وسط قرار دهند و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به هنگام صحبت به مردم نگاه کند تا صدایش به همه برسد و همه او را ببینند. البته ربیعه بن امیه بن خلف سخنان پیامبر را برای مردم تکرار می کرد تا افرادی که در دور بودند مطالب را بهتر بشنوند.

پیامبر و امیرالمؤمنین علیه السلام بالای منبر

انتظار مردم به پایان رسیده است. ابتدا مبعث پیامبر اذان به جماعت دادند سپس نماز ظهر را به جماعت اقامه کردند. پس از آن مردم به پیامبر صلی الله علیه و آله که بالای این منبر ایستاده بود و امیرالمؤمنین صلی الله علیه و آله را صدا می زد، نگاه کردند و دستور دادند تا بالای منبر برود و در سمت راست خود بایستد. . . قبل از خطبه، امیرالمومنین علیه السلام یک قدم پایین تر بر منبر سمت راست پیامبر ایستاد.

سپس به راست و چپ جمعیت نگاه کرد و منتظر شد تا مردم کاملاً جمع شوند. هنگامی که مردم آماده شدند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم سخنرانی تاریخی و آخرین سخنرانی رسمی خود را برای جهانیان آغاز کرد.

دو عمل پیامبر بر منبر

پیامبر صلی الله علیه و آله در حین خطبه دو عمل بر روی منبر انجام داد که بسیار جالب بود:

1- علی علیه السلام بالای دست پیامبر اکرم

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم پس از معرفی چینی و ذکر مقام خلافت و ولایت امیرالمومنین علیه السلام، تا راه همه شبهات و شبهات را ببندد تا آخرالزمان و برای خنثی کردن همه تلاش ها در این راه، ابتدا تذکر شفاهی و سپس به صورت عملی برای مردم بیان کردند. همان گونه که ابتدا فرمودند: باطن قرآن و تفسیر آن را برای شما بیان نمی کند، مگر این که دستش را می گیرم و بلند می کنم و بازویش را می گیرم و بلند می کنم.

پس از آن پیامبر سخنان خود را به جا آورد و بازوی علی بن ابیطالب علیه السلام را گرفت. در این هنگام امیرالمومنین علیه السلام دست خود را به سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گشود تا اینکه دستان هر دو به سوی آسمان چرخید. سپس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امیرالمؤمنین صلی الله علیه و آله و سلم را بلند کرد تا جایی که پاهایش با زانوهای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قرار گرفت. او) و مردم سفیدی زیر بغل خود را دیدند که تا به حال ندیده بودند. در آن هنگام گفتند: من مولا و صاحب حجت او هستم، این علی صاحب و صاحب حجت اوست.

2- بیعت با دل و زبان

اقدام دیگر معظم له این بود که چون امکان بیعت گرفتن از فردی از این انبوه مردم وجود نداشت، از یک سو امکان داشت مردم به دلایل مختلف از بیعت پرهیز کرده و در آن شرکت نکنند. و لذا اخذ نامزدی عملی و گواهی قانونی از ایشان ممکن نبود، پس پیامبر در پایان سخنان خود فرمود: ای مردم، چرا که نمی توان با همه با کف دست بیعت کرد. وقت کم و با این سیل جمعیت، پس همگی حرف من را تکرار کنید و بگویید. : ما فرمان تو را که از جانب خداوند در مورد علی بن ابیطالب و امام اولادش به ما دادی اطاعت می کنیم و راضی هستیم و با دل و جان و زبان و دست با تو بیعت می کنیم و عهد و پیمان از ما گرفته شده است. از دل ما، از جانمان، از زبانمان، از ضمایرمان و از دستمان. هر کس می تواند این کار را با دست خود انجام دهد یا با زبان خود اعتراف کرده است.

واضح است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله همان کلماتی را که مردم باید تکرار کنند به آنها آموخت و عبارات خود را طوری تعریف کرد که هر یک به گونه ای خاص اقرار نکنند، بلکه هر کدام بیعت کردند که رسول خدا صلی الله علیه و آله بخواهد و پس از آن بیعت کند. پیامبر صلی الله علیه و آله خاتمه داد، همه مردم سخنان او را تکرار کردند و بدین ترتیب بیعت عمومی شد.

بیعت مرد

پس از پایان خطبه، مردم رو به پیامبر و امیرالمومنین صلی الله علیه و آله کردند و به عنوان بیعت با یکدیگر دست دادند و به پیامبر و امیرالمومنین تبریک گفتند. مؤمنان علیهم السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرمودند: الحمدلله مهربانترین جهانیان.

متن داستان چنین است: پس از پایان خطبه صدای مردم بلند شد: آری شنیدیم و به فرمان خدا و رسول با دل و جان و زبان و اطاعت می کنیم. دست ها. . پس نزد پیامبر و امیرالمومنین صلوات الله علیه و آله شتافتند و برای بیعت به آنان رسیدند و با آنان بیعت کردند.

پیامبر صلی الله علیه و آله برای اینکه تشریفات نمایش قویتر شود و این جمعیت زیاد مراسم بیعت را منظم و برنامه ریزی شده انجام دهند، دستور دادند دو خیمه برپا کنند. یکی را برای نشستن برپا کردند و به مردم دستور دادند که جمع شوند.

پس از آن مردم دسته دسته به خیمه پیامبر آمدند و با او بیعت کردند و به ستایش پرداختند. سپس در خیمه مخصوص امیرالمومنین علیه السلام حاضر می شدند و پس از پیامبرشان به عنوان امام و خلیفه با او بیعت می کردند و به عنوان امیرالمومنین به او سلام می کردند و به او تبریک می گفتند. . موقعیت بالا.

نکته قابل توجهی که در هیچ یک از پیروزی های پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چه در جنگ و چه در مواقع دیگر و حتی فتح مکه نمی یابیم این است که روز غدیر خم است. بارها و بارها: به من تبریک می گویم. بگو به من تبریک بگو، زیرا خداوند مرا به نبوت و اهل بیتم را به امامت گماشته است. و این نشانه پیروزی بزرگ و نابودی کامل سنگرهای کفر و نفاق است. برنامه بیعت و تبریک سه روز ادامه داشت و در این مدت پیامبر در غدیر اقامت داشتند.

اما اولین کسانی که در غدیر با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کردند و خود را بر دیگران مقدم داشتند، اولین کسانی بودند که آن را شکستند و اول پیمان خود را شکستند. آنها عبارت بودند از: ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه و زبیر که پس از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یکی پس از دیگری در برابر امیرالمؤمنین علیه السلام ایستادند. جالبتر اینکه عمر در هنگام بیعت این جملات را بر زبان آورد: سبحان تو ای پسر ابی طالب، مبارکت باد اباالحسن، اینک مولای من و سرور هر مرد و زن مؤمنی شدی!

نکته دیگری که بار دیگر چهره دو بینش را آشکار کرد این بود که پس از دستور پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم همه مردم با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کردند. ابوبکر و عمر که اولین کسانی بودند که برای بیعت بحث کردند، قبل از بیعت، در اعتراض گفتند: این موضوع از جانب خداست یا از رسولش (یعنی از خود می گویید)؟ حضرت فرمود: این از جانب خدا و رسول اوست، و نیز فرمود: آری، از جانب خدا و رسولش که علی امیرالمومنین است، صادق است.

بیعت زن

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم دستور داد ظرفی از آب بیاورند و پرده ای بگذارند به طوری که نیمی از ظرف آب در یک طرف پرده و نیمی دیگر در طرف دیگر قرار گیرد. زنان با قرار دادن دست در یک طرف آب و قرار دادن امیرالمومنین علیه السلام از طرف دیگر با پیامبر بیعت می کنند. به این ترتیب بیعت زنان نیز انجام شد. همچنین دستور دادند که زنان نیز از حضرتش تعریف کنند و در مورد همسران خود نیز بر این فرمایش تأکید کردند.

یادآور می شود که بانوی بزرگ اسلام حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از حاضران در غدیر بود. همچنین در این مراسم همه همسران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم حضور داشتند.

عمامه سحاب

در این مراسم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله عمامه خود به نام سحاب را به عنوان تاج افتخار بر سر امیرالمومنین علیه السلام گذاشت و عمامه انتهایی را بر دوش او قلاب کرد و گفت: عمامه تاج عرب است.

خود امیرالمؤمنین علیه السلام در این باره چنین می فرماید: پیامبر در روز غدیرخم عمامه ای بر سرم بست و یک طرف آن را بر شانه ام آویخت و فرمود: خداوند در روز بدر مرا یاری کرده است. حنین به وسیله فرشتگانی که چنین عمامه ای بر سر دارند.

شعر غدیر

بخش دیگری از مراسم پر شور غدیر، درخواست حسن بن ثابت بود که از پیامبر پرسید: ای رسول خدا، آیا اجازه می دهد شعری را که درباره علی بن ابیطالب (به مناسبت این واقعه بزرگ) سرودم، بخوانم؟ حضرت فرمود: به برکت خدا بخوان.

حسن گفت: ای بزرگان قریش، سخنان مرا با شهادت و امضای پیامبر بشنوید. و سپس اشعاری خواند که به عنوان سند تاریخی غدیر ثبت شده و به یادگار مانده است. متن عربی شعر حسن و ترجمه آن در زیر آمده است:

آیا نمی دانی که حضرت محمد در سحرگاه بود که به منادی قیام کرد

و جبرئیل از جانب پروردگار آمد که معصوم است نه تنها.

و اگر عمل نکردی و انذار نکردی، آنچه را که خداوند نازل کرده است به آنها بگو

علیک، پس اگر به فکر مردم عادی نبودی، پیام خدا را به آنها چه گفتی؟

پس دستش را بلند کرد تا صدایش را بلند کند.

او به آنها گفت: «هر که هستید، شما مولای من هستید و من از گفتن آن هراسی ندارم.

فام الله از آیندگان علی است و من حاضرم بدون گناه آن را بپذیرم.

خدایا من اعلی هستم

و پروردگار ناصریان به پاس حمایت ایشان امام الهدی کلبدر یجلو الدیاجیه.

و پروردگارا منافقان را بیرون کن و تا روز قیامت منتظرشان کن.

آیا نمی دانی که محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با فریاد در کنار درختان غدیرخم ایستاده بود و جبرئیل از خدایی که در این امر سستی نمی کند پیام داد. مهم این است که در امان خواهی بود و آنچه از جانب خدا بر تو نازل شده به مردم ابلاغ می‌کند و اگر از ستمگران نترسید و از دشمنان جلوگیری نکنی، رسالت پروردگارشان را نرسانده‌ای.

در اینجا بود که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دست علی علیه السلام را با دست راست بلند کرد و با صدای بلند فرمود: هر که از شما که من مولای او هستم یاد کند. سخنان من و فراموششان نمی کند استاد. او پس از من علی است و من خوشحالم که او تنها – و نه هیچ کس – جانشین من برای شماست. پروردگارا هر که علی را دوست بدارد او را دوست بدار و هر که با علی دشمنی کند او را دشمن داشته باشد. پروردگارا، یاری دهندگان او را به خاطر حمایتشان یاری کن، امام هدایت کننده ای که در تاریکی ها چهارده نور مانند ماه شب می دهد. پروردگارا، خوار كنندگان او را فروتن فرما و در روز قيامت به آنان پاداش ده.

معجزه غدیر امضای الهی

اتفاق عجیبی که به طور معجزه آسایی امضای خدا را در خط پایان غدیر ثبت کرد، واقعه حارث فهری بود. در آخرین ساعات روز سوم با دوازده تن از یارانش نزد پیامبر آمد و گفت: ای محمد! من از شما سه سؤال دارم: آیا به وحدانیت خدا و نبوت خود از جانب پروردگارتان شهادت داده اید یا خودتان گفته اید؟ نماز و زکات و حج و جهاد پروردگار را آوردی یا خودت گفتی؟ و آیا این علی بن ابی طالب که به او گفتی: «من مولای فعلی مولای نیستم»… از جانب پروردگار گفتی یا از خودت گفتی؟

این حضرت در پاسخ به سؤالات سه گانه فرمودند: خداوند به من وحی کرد و واسطه بین من و خدا جبرئیل است و من اعلام کننده رسالت خدا هستم و بدون اذن پروردگارم خبر نمی دهم. حارث گفت: خدایا اگر آنچه محمد می‌گوید راست است و از تو می‌آید، سنگی از بهشت ​​برای ما بفرست یا عذابی دردناک برای ما بفرست.

و در روایتی دیگر چنین است: خدایا اگر محمد در گفتارش راستگو و راستگو باشد، شعله ای از آتش برای ما بفرست. همین که حارث صحبتش را تمام کرد و راه افتاد، خداوند سنگی از بهشت ​​برای او فرستاد که وارد مغزش شد و از مغزش خارج شد و آنجا را از بین برد.

در روایت دیگر آمده است: ابر غلیظی ظاهر شد و رعد و برق ظاهر شد و صاعقه رخ داد و آتشی نازل شد و دوازده نفر را سوزاند. پس از این جریان، آیه «سائل سائل با عذاب حقیقی *لالکفرین لایحو دافع» (سوره معرج، 1-2) نازل شد.

پیامبر صلی الله علیه و آله به اصحاب خود فرمود: آیا دیده و شنیده اید؟ گفتند: آری و با این معجزه بر همگان روشن شد که غدیر از منبع وحی و دستور الهی بوده است.

محتوای سخنرانی قادر

سخنرانی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در غدیر با سبک خاص آن که دو نفر بالای منبر ایستاده بودند، حدود یک ساعت به طول انجامید. این بیانات پیامبر را می توان در یازده بخش ترسیم کرد:

ایشان در قسمت اول سخنان خود به حمد و ثنای الهی پرداختند و صفات قدرت و رحمت خداوند متعال را ذکر کردند و به بندگی او در پیشگاه خداوند شهادت دادند.

در قسمت دوم تصریح کردند که باید حکم مهمی در مورد حضرت علی (علیه السلام) برسانم وگرنه پیام الهی را ابلاغ نکرده ام و از عذاب خدا می ترسم.

در قسمت سوم امامت دوازده امام پس از خود را تا آخرين روز دنيا با عموم ولايت آنان بر همه مردم و در گذر زمان و در همه مكانها و نفوذ كلام آنان در همه موضوعات اعلام كرد.

در قسمت چهارم خطبه، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بازوان امیرالمومنین علیه السلام را گرفت و بلند کرد و فرمود: و آن را از من بگیر; هر که استاد و مربی من باشد، این علی مولای اوست. خدایا هر که علی را دوست دارد و او را مولای خود می‌دانی دوست بدار و با هر کس که او را دشمن می‌دارد دشمن بدار و هر که او را یاری کند یاریش کن و او را رها کن. هر کس را ترک کند بکش. سپس از کمال دین با ولایت ائمه علیهم السلام خبر دادند.

در قسمت پنجم پیامبر صریحا فرمود: «هر که از ولایت ائمه علیهم السلام دست بردارد، حسناتش سقوط می کند و در جهنم می شود». پس از آن فضائل فراوانی از امیرالمومنین علیه السلام ذکر کردند.

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در مرحله ششم با تلاوت آیاتی از قرآن در مورد عذاب الهی و نفرین دشمنان دین فرمودند: «این آیات اشاره به برخی از یاران من است. به من دستور داده شده که نادیده بگیرم، اما بدانند که خداوند ما را حجتی بر دشمنان، منکران، خائنان و مجرمان قرار داده است و خشنود ساختن آنها در دنیا مانع از عذاب آخرت نمی شود، سپس اعلام بیزاری کردند. برای فریبکاران امت و نیز به «اصحاب الکتاب ملعون» و غاصبان مقام امامت اشاره کرد.

پیامبر در قسمت هفتم بر آثار اهل بیت علیهم السلام تأکید کرد و فرمود: «اصحاب صراط مستقیم در سوره حمد، شیعیان اهل بیت هستند». سپس آیات اهل بهشت ​​را برای پیروان آل محمد صلی الله علیه و آله و آیات اهل جهنم را برای دشمنان آل محمد صلی الله علیه و آله تفسیر کرد.

در قسمت هشتم مطالبی اساسی در مورد حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) گفتند و جهانیان را به آینده ای پر از عدل و داد به دست امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مژده دادند.

در بخش نهم مردم را به بیعت با خود و سپس با علی علیه السلام دعوت کردند و آن را از جانب خدا و بیعت با حق تعالی دانستند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در بخش دهم درباره کیفیت بیان احکام الهی در آینده مسلمانان می فرماید: از آنجا که بیان همه حلال و حرام برای من ممکن نیست. ، با قسمی که درباره ائمه علیهم السلام می گیرم حلال و حرام را از شما می گیرم. من تا قیامت اعلام کردم، یعنی اعلام آنها مطابق اعلام من است. همچنین بالاترین امر به معروف و نهی از منکر را تبلیغ پیام غدیر مبنی بر اطاعت از ائمه (علیهم السلام) و نهی از مخالفت آنان می دانستند.

در آخرین مرحله سخنرانی، سوگند زبانی گرفته شد و حضرت فرمودند: «خداوند به من دستور داده است که قبل از بیعت به دستان خود اقرار کنم». سپس به مردمی که خلاصه آن اطاعت از دوازده امام علیهم السلام و تعهد به پایداری و رساندن پیام غدیر به آیندگان و غایبان غدیر بود، گفتند و مردم آن را تکرار کردند. آخرین سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دعا برای اقرار کنندگان و لعن و نفرین برای منکران بود و سخنان را با حمد و سپاس خداوند به پایان رساندند.

آیات مربوط به واقعه غدیر

آیه تبلیغاتی

نوشتار اصلی: آیه تبلیغ

«یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ»(سوره مائده، ۶۷) اى فرستاده ما آنچه را از ناحیه پروردگار به تو نازل شده برسان که اگر چنین نکنى تو به رسالتی که خداوند به تو داده انجام ندادی و خداوند تو را از شر مردم حفظ می کند، زیرا خداوند کافران را هدایت نمی کند (آنها را به اهدافشان نمی رساند).

در منابع شیعه و نیز روایاتی که در بسیاری از منابع اهل سنت نقل شده است [12] آمده است که این آیه در حجه الوداع و در راه مکه و مدینه نازل شده است و پیامی که پیامبر به وسیله این آیه وظیفه ابلاغ آن را بر عهده داشته، ولایت علی بوده است. ، ابن ابی طالب علیه السلام بود.

آیه اکمل دین

نوشتار اصلی: آیه اکمال

آیه اکمال بخشی از آیه ۳ سوره مائده است که به خاطر عبارت “الیوم اکملت لکم دینکم” در این آیه بدین نام شهرت پیدا نموده است: «…الْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ دِینِکمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لکمو الاسلام دینا…” امروز کافران از (انحطاط) دین شما ناامید شده اند، پس از آنها نترسید! و از (مخالفت) من بترسید! امروز دین شما را کامل کردم و دین خود را کامل کردم. درود بر شما و اسلام را به عنوان دین خود پذیرفتید.

این آیه با توجه به شأن نزول بیان شده بر ایشان، پس از اتمام خطبه پیامبر(ص) نازل شد [13] این آیه ویژگی های این روز را نشان می دهد. از جمله سرخوردگی کافران از دین مبین اسلام، تکمیل معارف دینی، تکمیل نعمت های خداوند و رضایت خداوند به اینکه اسلام دین نهایی مردم است.[14]

آیات اول سوره معرج

پس از آن که پیامبر(ص) موضوع ولایت علی(ع) را به مردم اعلام کرد، شخصی به نام نعمان بن حارث فهری نزد آن حضرت آمد و به پیامبر(ص) احتجاج کرد و گفت: بیایید به توحید ایمان بیاوریم و شما را بپذیریم. مأموریت کن و جهاد کن و به حج و روزه و نماز و زکات دستور دادی. ما قبول کردیم. اما شما به این مبلغ راضی نشدید تا این که این جوان را برگزیدید و او را سرپرست ما قرار دادید. این اطلاعیه از طرف ولایت از طرف شما بود یا از طرف خدا؟ به محض اینکه پیامبر به او گفت این از جانب خداست، تکذیب کرد و از خدا خواست که اگر از اوست، سنگی از بهشت ​​بر سرش بفرستد. در همین لحظه سنگی از آسمان بر سرش افتاد و فوراً جان سپرد. در این هنگام آیات اول سوره معارج نازل شد: سؤال کننده ای عذاب خواست که اتفاق افتاد.

واقعه غدیر در منابع اسلامی

مرحوم علامه امینی در کتاب «الغدیر» اسامی راویان حدیث غدیر را به ترتیب عمرشان ذکر کرده است:

از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله 110 نفر، از تابعین 84 نفر، از علمای قرن دوم هجری 56 نفر، از علمای قرن سوم هجری 92 نفر، از جمله اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هستند. در بین علمای قرن چهارم هجری 43 نفر، در بین علمای قرن پنجم 24 نفر، در بین علمای قرن ششم 20 نفر. از علمای قرن هفتم هجری 21 نفر، از علمای قرن هشتم هجری قمری 18 نفر، از علمای قرن نهم هجری 16 نفر، از علمای قرن دهم هجری 14 نفر، از علمای قرن یازدهم. قرن 12 هجری قمری، از علمای قرن 12 هجری قمری 13 نفر، از علمای قرن سیزدهم هجری 12 نفر، از علمای قرن 14 هجری 19 نفر.

حدیث غدیر در کتب معتبر اهل سنت مانند «سنن بن ماجه» [16]، «سنن ترمذی»، [17] «مستدرک حکیم نیشابوری» [18] و… به مضامین مختلف آمده است.

پاورقی

↑ یعقوبی، تاریخ علی یعقوبی، دار سدیر، ج ۲، ص ۲۲. 112 و ابن کثیر دمشچی، تفسیر القرآن العظیم، 1419 ق، ج 3، ص 138. 25.

↑ بلاذری، انساب الاشراف، 1959م، ج 2، ص 138. 110 و یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 138. 112 و کلینی، الکافی، 1365، ج 1، ص. 292.

↑ سوره مائده، آیه 3

↑ المصباح المنیر، جلد ۲، صفحه ۴۴۳.

↑ لسان العرب، ج5، ص9

↑ غدیر خم نام الغیضیه علی طریح امیال من الجحفه معروف غدیر یزاف علی الغیضه فقال خم است. البدائیه و النهائیه، 243/7. پاورقی.

↑ لسان العرب، جلد 9، صفحه 21; المصباح المنیر، جلد 1، ص 138. 91.

↑ الغدیر، 1/33

↑ موقعیت جغرافیایی غدیرخم، سید محمد باقر نجفی، میقات حج، ۱۳۸۷، شماره ۴۲.

↑ موقعیت جغرافیایی غدیرخم، سید محمد باقر نجفی، میقات حج، ۱۳۸۷، شماره ۴۲.

↑ بحث در مقام غدیرخم، دکتر عبدالهادی الفضلی، سایت الحسنین.

↑ برای اطلاع از اسناد اهل سنت در این زمینه به: خطابه غدیر در آیینه اسناد محمدباقر انصاری، بخش اسناد خطبه غدیر مراجعه کنید.

↑ ر.ک: محمدباقر محقق، نمونه ای از اندیشه های نزول آیات نزد شیخ طوسی و دیگر مفسران خاص و عامه، ص 138. 266.

↑ طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۸۱.

↑ طبرسی، مجمع البیان، ج 10، ص 530; قرطبی، جلد 19، ص 278; ثعلبی، جلد 10، ص. 35.

↑ ابن ماجه، سنن، ج 1، ص 138. 45

↑ الترمذی، الجامع الکبیر، ج 6، ص 138. 79

↑ حکیم نیشابوری، المستدرک، بیروت، دارلکتاب العلمیه، ج3، صص. 118 و 119

مراجع

انصاری، محمدباقر، خطابه غدیر، قم، دلیل ما، 1385ش.

ابن کثیر دمشی، تفسیر القرآن العظیم، تصحیح محمدحسین شمس الدین، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1419ق.

ابن ماجه، سنن، دار احیاء الکتب العربیه.

ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دارصدر، چاپ سوم، 1414ق.

بلاذری، احمد بن یحیی; انساب الاشراف، تصحیح محمد حمیدالله، مصر، دارالمعارف، 1959م.

ترمذی، محمد بن عیسی، الجامع الکبیر، بیروت، دارالغرب الاسلامی.

حکیم نیشابوری، المستدرک، بیروت، دارلکتاب العالمیه.

طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، نشر اسلامیه، چاپ پنجم، 1417ق.

فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرفائی، قم، مؤسسه دارالهجره، 1414ق.

کلینی، محمد بن یعقوب; الکافی، تهران، کتب اسلامی، 1365ش

نجفی، سید محمد باقر، موقعیت جغرافیایی غدیرخم، میقات حج، 1387، ش 42.

محقق، محمدباقر، نمونه ای از اندیشه های نزول آیات نزد شیخ طوسی و دیگر مفسران خاص و عام.

یعقوبی، احمد بن ابی چساری; تاریخ علی یعقوبی، بیروت، دار صادر، بی تا.

موارد مشابه

لینک خارجی