چرا لقب امام یازدهم عسکری است پنجم

خبرگزاری « حوزه » : وقتی پاره ای از فضائل و کمالات هر امامی ظهور کرد، این فضیلت عنوان عام و مشهور این امام بزرگوار شد، اما چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ و لقب معروف او به نام محل سکونتش «عسکری» است.

در واقع کلمه «عسکری» لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت آن حضرت، این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و لقب امام به کار می بردند تا به نوعی جنبه محتاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای پنهان ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاهی از کلمه «الجرجان» به معنای این مرد و گاهی از کلمه «الگرجان العسکری» استفاده می کردند…

همه ما شیعیان اهل بیت علیهم السلام را با کنیه می شناسیم که نشان دهنده فضایل اخلاقی و منش آنهاست.

امام علی بن الحسین «سجاد» و بسیار به سجده و عبادت علاقه داشت

امام جعفر صادق و راستگو

امام موسی بن جعفر «کاظم» به معنای غلبه بر خشم است

امام محمد بن علی «الجواد» و بسیار آمرزنده

امام علی بن محمد «پیشوا» و راهنمای مردم است

البته هر اهل بیت دارای تمام صفات پسندیده است، اما منظور از کنیه این است که شرایط جامعه، مثلاً در دوران امام چهارم، مانند عبادت و سجده های طولانی بوده است. پیامبر ظهور کرد و این امام بزرگوار به سجاد ملقب شد. چنان که در دوران امامت امام پنجم شیعیان، شرایط جامعه به گونه ای بود که کمالات علمی پیامبر ظهور کرد و به آنها ملقب به بغرالعلوم شدند. زیرا در دوران حیات و امامت ائمه معصومین(ع)، جامعه هنوز به حد لازم رشد نکرده بود و نتوانسته بود از همه فضایل و کمالات ائمه علیهم السلام بهره مند شود، لذا فقط برخی از فضایل و کمالات آن حضرت ظاهر شد و بر همگان روشن شد و همین فضیلت لقب عام و مشهور این امام بزرگوار گردید. حال چرا لقب معروف امام یازدهم «عسکری» در بین همه ائمه است؟ (عسکر به معنای لشکر و منطقه نظامی است.) چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ چرا لقب معروف او از محل سکونت اوست، یعنی محل سکونتی که خلیفه زمان بر امام تحمیل کرده است؟ آیا این به این معناست که افسردگی آنقدر زیاد بوده که حتی یکی از فضائل و کمالات امام علنی نشده است؟

امام یازدهم شیعیان بیشتر عمر شریف خود (از سن 10 سالگی تا زمان شهادت) را در شهر سامرا و در اردوگاه نظامی زیر نظر خلفای ستمگر عباسی گذراند. وجه بارز و پررنگ این لقب مظلومیت این امام بزرگوار است که گویی شرایط برای عموم مردم فراهم نبوده است که امام را به معنای واقعی کلمه ببینند و فضائل ایشان را درک کنند، حداقل در حدی که یکی از فضایل اخلاقی لقب امام را شامل می شود.

از طرفی این عنوان حکایت از اختیارات امام دارد! در واقع کلمه «عسکری» لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت آن حضرت، این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و لقب امام به کار می بردند تا به نوعی جنبه محتاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای پنهان ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاه از واژه «الگرجان» به معنای این مرد و گاه از واژه «الگرجان العسکری» استفاده می کردند.

این نکته از یک سو نشان دهنده رشد شیعیان به واسطه آموزه های اهل بیت نسبت به زمان های گذشته است; این بدان معناست که اهل بیت علیهم السلام که سال ها تحت فشار خلفای ستمگر بوده اند، باید رابطه خود را با شیعیان حفظ می کردند و به آنها یاد می دادند که با حفظ رابطه خود با امام، می توانند محافظت کنند. خود و امام معصوم با رعایت نکات مختلف امنیتی، آنها را از شر خلفا و سربازانشان حفظ کنند، غیبت معدنچی و کبری و ارتباط با وسایل خاص. و عام نواب.

مثلاً در دوران امامت حضرت زین العابدین خفقان شدیدی برای حضرت ایجاد شد; استفاده شیعیان از وجود آن حضرت بسیار کم بوده است; در حالی که اگر در این زمینه توانایی داشتند، قطعاً با رعایت احتیاط های لازم می توانستند از محضر امام خود بهره بیشتری ببرند.

تهیه و تنظیم: مجتبی اسماعیلی

چرا امام یازدهم را عسکری می نامند؟

در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در اوایل دوران امامت این کنیه شبیه اسم رمز امام یازدهم بود.

خبرگزاری « حوزه » : وقتی پاره ای از فضائل و کمالات هر امامی ظهور کرد، این فضیلت عنوان عام و مشهور این امام بزرگوار شد، اما چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ و کنیه معروفش بعد از محل سکونتش عسکری است

در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت ایشان این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و لقب امام به کار می بردند تا به نوعی جنبه محتاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای پنهان ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاهی از کلمه الرالج به معنای مرد و گاهی از کلمه الرالج العسکری استفاده می کردند…

همه ما شیعیان اهل بیت علیهم السلام را با کنیه می شناسیم که نشان دهنده فضایل اخلاقی و منش آنهاست.

امام علی بن الحسین سجاد و بسیار علاقه مند به سجده و عبادت است

امام جعفر صادق و راستگو است

امام موسی بن جعفر کاظم به معنای غلبه بر غضب است

امام محمد بن علی الجواد و بسیار آمرزنده

امام علی بن محمد راهنما و راهنمای مردم است

البته هر اهل بیت دارای تمام صفات پسندیده است، اما منظور از کنیه این است که شرایط جامعه، مثلاً در دوران امام چهارم، مانند عبادت و سجده های طولانی بوده است. پیامبر ظهور کرد و این امام بزرگوار به سجاد ملقب شد. چنان که در دوران امامت امام پنجم شیعیان، شرایط جامعه به گونه ای بود که کمالات علمی پیامبر ظهور کرد و به آنها ملقب به بغرالعلوم شدند. زیرا در دوران حیات و امامت ائمه معصومین(ع)، جامعه هنوز به حد لازم رشد نکرده بود و نتوانسته بود از همه فضایل و کمالات ائمه علیهم السلام بهره مند شود، لذا فقط برخی از فضایل و کمالات آن حضرت ظاهر شد و بر همگان روشن شد و همین فضیلت لقب عام و مشهور این امام بزرگوار گردید. حالا چرا کنیه معروف امام یازدهم عسکری در بین همه ائمه است؟ (عسکر به معنای لشکر و منطقه نظامی است.) چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ چرا لقب معروف او از محل سکونت اوست، یعنی محل سکونتی که خلیفه زمان بر امام تحمیل کرده است؟ آیا این به این معناست که افسردگی آنقدر زیاد بوده که حتی یکی از فضائل و کمالات امام علنی نشده است؟

امام یازدهم شیعیان بیشتر عمر شریف خود (از سن 10 سالگی تا زمان شهادت) را در شهر سامرا و در اردوگاه نظامی تحت مراقبت شدید خلفای ستمگر عباسی گذراند. وجه بارز و پررنگ این لقب مظلومیت این امام بزرگوار است که گویی شرایط برای عموم مردم فراهم نبوده است که امام را به معنای واقعی کلمه ببینند و فضائل ایشان را درک کنند، حداقل در حدی که یکی از فضایل اخلاقی لقب امام را شامل می شود.

از طرفی این عنوان حکایت از اختیارات امام دارد! در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت ایشان این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و لقب امام به کار می بردند تا به نوعی جنبه محتاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای پنهان ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاه از کلمه الرالج به معنای این مرد و گاه از کلمه الرالج العسکری استفاده می کردند.

این نکته از یک سو نشان دهنده رشد شیعیان به واسطه آموزه های اهل بیت نسبت به زمان های گذشته است; این بدان معناست که اهل بیت علیهم السلام که سال ها تحت فشار خلفای ستمگر بوده اند، باید رابطه خود را با شیعیان حفظ می کردند و به آنها یاد می دادند که با حفظ رابطه خود با امام، می توانند محافظت کنند. خود و امام معصوم با رعایت نکات مختلف امنیتی، آنها را از شر خلفا و سربازانشان حفظ کنند، غیبت معدنچی و کبری و ارتباط با وسایل خاص. و عام نواب.

مثلاً در دوران امامت حضرت زین العابدین خفقان شدیدی برای حضرت ایجاد شد; استفاده شیعیان از وجود آن حضرت بسیار کم بوده است; در حالی که اگر در این زمینه توانایی داشتند، قطعاً با رعایت احتیاط های لازم می توانستند از محضر امام خود بهره بیشتری ببرند.

تهیه و تنظیم: مجتبی اسماعیلی

چرا امام یازدهم را عسکری می نامند؟

در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت ایشان این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، زمانی که فضائل و کمالات خاصی از هر امامی ظاهر شد، این فضیلت عنوان عام و مشهور این امام بزرگوار شد، اما چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ و کنیه معروف آن محل سکونت ایشان عسکری است. در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه برای این امام همام می شناسیم، اما در ابتدای دوران امامت ایشان این لقب مانند اسم رمز امام یازدهم به گوش می رسید. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و تمسخر امام به کار می بردند تا به نحوی جانب احتیاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای مخفی ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاهی کلمه الرلق را به معنای این مرد و گاهی کلمه الرلق العسکری… ما شیعیان همه اهل بیت علیهم السلام را می شناسیم. بر آنها، با لقب هایی که نشان دهنده فضایل اخلاقی و شخصی آنهاست. امام علی بن الحسین سجاد و بسیار اهل سجده و عبادت امام جعفر صادق و راستگو امام موسی بن جعفر کاظم به معنای غلبه کننده غضب امام محمد بن علی الجواد و بسیار آمرزنده امام علی بن محمد هادی و البته راهنمای مردم. هر اهل بیت تمام صفات پسندیده را دارد، اما لقب الف به این معناست که شرایط جامعه، مثلاً در دوران امام چهارم، مانند عبادت و سجده های طولانی پیامبر ظهور کرده است. به همین دلیل این امام بزرگوار به سجاد ملقب شد. چنان که در دوران امامت امام پنجم شیعیان، شرایط جامعه به گونه ای بود که کمالات علمی پیامبر ظهور کرد و به آنها ملقب به بغرالعلوم شدند. یعنی در دوران حیات و دوران امامت ائمه معصومین (ع)، جامعه هنوز به حد لازم رشد نکرده بود و نتوانسته بود از همه فضایل و کمالات ائمه علیهم السلام بهره مند شود، لذا فقط برخى از آنها فضائل و كمالات ائمه ظاهر شد و بر همگان روشن شد و همين فضيلت لقب عام و مشهور اين امام بزرگوار شد. حال چرا در بین همه ائمه لقب معروف امام یازدهم عسکری است؟ (عسکر به معنای لشکر و منطقه نظامی است.) چرا در مورد امام یازدهم این رویه رعایت نشد؟ چرا لقب معروف او نام محل سکونت اوست، یعنی محل سکونتی که خلیفه زمان بر امام تحمیل کرده است؟ یعنی خفقان آنقدر زیاد بود که حتی یکی از فضائل و کمالات امام آشکار نشد؟ امام یازدهم شیعیان بیشتر عمر شریف خود (از سن 10 سالگی تا زمان شهادت) را در شهر سامرا و در اردوگاه نظامی تحت نظارت شدید خلفای ستمگر عباسی گذراند. وجه بارز و بارز این لقب مظلومیت این امام بزرگوار است، گویی شرایطی فراهم نشده است که عموم مردم امام را به معنای واقعی کلمه ببینند و فضائل ایشان را حداقل به این صورت درک کنند. یکی از فضایل اخلاقی لقب امام است. از طرفی این عنوان نیز حکایت از اقتدار و برتری امام دارد! در واقع کلمه عسکری لقبی است که امروزه امام همام را با آن می شناسیم، اما در ابتدای امامت ایشان این لقب شبیه اسم رمز امام یازدهم بود. یعنی گاهی شیعیان این تعبیر را به جای نام و تمسخر امام به کار می بردند تا به نحوی جانب احتیاط را در گفتگوها و نامه ها رعایت کنند. راویان برای پنهان ماندن نام امام در گفتگوها و مکاتبات، گاه از کلمه الرلق برای این مرد و گاه از کلمه الرلق العسکری استفاده می کردند. این نکته از یک سو نشان دهنده رشد شیعیان به واسطه آموزه های اهل بیت نسبت به زمان های گذشته است; این بدان معناست که اهل بیت علیهم السلام که سال ها تحت فشار خلفای ستمگر قرار داشتند، مجبور بودند رابطه خود را با شیعیان حفظ کنند و به آنها یاد دهند که ضمن حفظ رابطه خود با امام، با رعایت این امر. از نکات ایمنی مختلف می توانستند از خود و امام معصوم محافظت کنند. آنها را از شر خلفا و سربازانشان پناه ده. همچنین تربیت و آمادگی برای دوران غیبت صغرا و کبری و ارتباط از طریق نواب خاص و عام بر عهده شیعیان است. مثلاً در دوران امامت حضرت زین العابدین خفقان شدیدی برای حضرت ایجاد شد; استفاده شیعیان از وجود آن حضرت بسیار کم بوده است; اما اگر در این عرصه توانایی داشتند، قطعاً با رعایت احتیاط های لازم می توانستند از محضر امام خود بهره بیشتری ببرند. منبع: حوزه نیوز

چرا لقب یازدهمین امام عسکریین طبقه پنجم