چرا ناشنوایان از سمعک استفاده میکنند
حس شنوایی در کنار بینایی، بویایی، چشایی و بویایی، حواس پنج گانه انسان را تشکیل می دهد و نقش مهمی در فرآیند یادگیری و رشد شناختی دارد، اما اهمیت دیگر آن از بعد اجتماعی، برقراری ارتباط و بهره مندی از فواید آن است. مانند یافتن شغل در بازار آشفته فرصت ها. این اشغال امروز ایران است.
در هفته‌های اخیر اعلام شد که قیمت سمعک 5 برابر شده است، هرچند برخی از مسئولان این خبر را تکذیب کرده‌اند، اما نمی‌توان این خبر را که «تجهیزات توانبخشی شامل ارز نمی‌شود» تکذیب کرد و این سؤال در قیمت گذاری چندگانه این تجهیزات.”
دور انداختن سمعک به دلیل قیمت بالای آن می تواند عواقب مختلفی داشته باشد، از بدتر شدن مشکلات شنوایی و گفتاری فرد تا از دست دادن شغل.
ناشنوایان از هزینه سمعک بهره مند می شوند
بسیاری از مردم در تماس با خبرنگار ایرنا از گرانی سمعک، هزینه های گزاف تامین باتری و تعمیر سمعک و همچنین عدم ارائه خدمات توسط نهادهای ذیصلاح از جمله کمک های اجتماعی برای رفع نیازهای خود گلایه داشتند. برای رفع این مشکلات در نظر گرفته شود.
پروین صنوبری یکی از اعضای انجمن ناشنوایان است که می گوید: به دلیل گرانی سمعک، در شرایط بسیار سختی قرار می گیرم. سمعک من در 6 ماه گذشته به دلیل ویروس کرونا خراب شده است. با همسرم که ناراحتی قلبی دارد برای تعمیر سمعک رفتیم و گفتند خراب است و قابل تعمیر نیست.
وی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: با این حقوق دیگر نمی توان سمعک خرید. همسرم بازنشسته است و دو دختر بزرگتر دارم که دانشجو هستند. در مواجهه با این وضعیت، متوجه شدم که توانایی خرید سمعک را ندارم و باید از سمعک استفاده کنم. خیلی حوصله ام سر رفته بود.
صنوبری خاطرنشان می کند: برای تعویض گوشواره سمعک باید 160 هزار تومان و برای تعویض تیوب سمعک 30 تا 50 هزار تومان بپردازیم و باتری سمعک 50 هزار تومان است.
ناشنوایان به دنبال امکانات هستند
این مادر ناشنوا ادامه می دهد: نمی دانیم به کجا مراجعه کنیم. به بهزیستی می رویم، می گویند بودجه نداریم پس کجا برویم؟ در حال حاضر همسرم با اینکه ناراحتی قلبی دارد و بازنشسته است اما به دلیل بیماری شنوایی بسیار ضعیفی دارد. باید برایش سمعک بگیریم. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که چه کنیم. با وجود اینکه نیمه شنوا هستم، مسائل شغلی و شخصی مثل خرید خانه به دلیل مریض بودن همسرم روی دوشم می افتد.
صنوبری با اشاره به مشکلات سمعک سایر دوستان ناشنوایش می افزاید: وقتی خودم سمعک ندارم نمی توانم به کسی کمک کنم. کمک های اجتماعی نه کمکی به ما می کند و نه وام و تسهیلاتی به ما می دهد.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از ناشنوایان مستاجر هستند، می افزاید: اکنون از سمعک استفاده می کنم اما سمعکم نیز فرسوده شده است. نمیدونم چیکار کنم و کجا برم.
خرابی سریع باتری های سمعک
این عضو انجمن ناشنوایان با اشاره به هزینه باتری، تعویض قالب و فرسودگی سمعک، گفت: ما ناشنوایان چه گناهی کرده ایم که با این دلار از 25 تا 26 هزار تومان سمعک گرانقیمت را بیفتیم. . من واقعاً نمی دانم به کجا مراجعه کنم. باتری های سمعک به سرعت فرسوده می شوند. شاید یک باتری قدیمی به ما بدهند.
صنوبری تصریح می کند: رفتم بزیستی گفتم سمعک می خواهم، گفتند یک بار سمعک به شما می دهیم که کفایت می کند، گفتم برای سمعک باتری بدهید، گفتند نه، عرضه قطع شده است. گفتم خوب باتری ها خراب شده دوباره با قیمت مناسب برگردانید.
او گلایه می کند و می افزاید: گویا همه مغازه سمعک و گوشی سمعک باز کرده اند، اما نگاه نمی کنند که ما ناشنوایان با چه مشکلات و کمبودهایی مواجه هستیم و با حقوق ناچیزی که به ما تحمیل می شود چگونه می توانیم زنده بمانیم. هزینه خرید و تعمیر سمعک.
خاموش شدن خدمات باتری سمعک و افزایش مشکلات ناشنوایان
سمیرا بهرامی یکی از مدیران مرکز ناشنوایان ایران نیز می گوید: از زمان شیوع ویروس کرونا مشکلات ناشنوایان افزایش یافته و در تهیه سمعک و باتری مشکل دارند، البته این مشکل قبل از شیوع نیز وجود داشت. از ویروس کرونا به نظر می رسد بهزیستی در گذشته خدمات طبل زنی ارائه می کرد اما متاسفانه امروز دیگر این خدمات ارائه نمی شود و در سال جدید مشکلات جدیدی مانند افزایش قیمت تجهیزات توانبخشی به وجود آمده است.
وی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: تورم جدی شده و برخی به سمعک در هر دو گوش و برخی دیگر در یک گوش نیاز دارند که هزینه ها بالاست. این افراد باید هر هفته باتری ها را تعویض کنند. حالا اگر در یک خانواده بیش از یک نفر ناشنوا یا یک نفر شاغل و بازنشسته باشد، پرداخت 50 هزار تومان در هفته برای باتری سمعک برایشان سنگین است.
بهرامی ادامه می دهد: ناشنوایان خوداشتغال و شغلشان به دلیل شیوع ویروس کرونا چگونه می توانند این هزینه ها را تامین کنند؟ مثلا یکی از ناشنوایان دستفروش است و به دلیل شیوع کرونا نمی تواند کاری انجام دهد. برخی از ناشنوایان شغل خود را از دست داده اند زیرا بسیاری از مشاغل به دلیل ویروس کرونا تعطیل شده اند و ناشنوایان را پشت سر گذاشته اند.
عوارض جسمی ناشی از ترک سمعک به دلیل هزینه بالا
این فعال ناشنوا می گوید: شاید در یک خانواده یک فرد شنوا باید هزینه های یک ناشنوا را بپردازد، به هر حال خانواده هزینه های زیادی دارد و تا کی می خواهند هزینه های ناشنوا را تحمل کنند؟ ناشنوای خانواده؟ بیکاری در بین ناشنوایان موج می زند. یک ناشنوا پول سمعک ندارد، باطری ندارد، چه کار کند، سمعک خود را کنار می گذارد و استفاده نمی کند، چون پول شمع را نمی دهد، گفت: این 50 هزار تومان را برای جراحت جانم خرج می کنم». اینها مشکلات کوچکی است که کانون ناشنوایان متوجه آن شده است و البته مشکلات دیگری هم وجود دارد.
بهرامی می افزاید: در شرایط کرونا که قیمت ها چند برابر شده، قیمت سمعک نیز افزایش یافته و وام برای بسیاری از ناشنوایان که پرداخت نمی شوند جواب نمی دهد. اگر افراد کم شنوایی از سمعک استفاده نکنند، ناخودآگاه دچار لکنت زبان می شوند و نحوه صحبت آنها تغییر می کند. تعمیر سمعک گران است و قطعات جایگزین به دلیل افزایش قیمت دلار گران شده است. اگر مدتی از سمعک استفاده نکنند، شنوایی آنها کاهش می یابد و مشکلات دیگری به وجود می آید.
وی ادامه می دهد: متأسفانه مددکاری اجتماعی دیگر به ناشنوایان ارائه و ارائه خدمات نمی کند. تامین اجتماعی هر یک یا دو سال یکبار هزینه عینک را پرداخت می کند اما چگونه تامین اجتماعی فقط یکبار خدمات سمعک ارائه می کند؟ گاهی فقط به بچه ها یا افراد مسن می دهند و گاهی به هیچ کدام نمی دهند.
مشکلات تامین سمعک از طریق کمک های اجتماعی
این مدیر مرکز ناشنوایان گفت: سمعک هایی که رفاه را تامین می کنند برای همه گوشی ها مناسب نیست، یعنی شنوایی افراد نیمه شنوا و کم شنوا با هم متفاوت است و شاید این شنوایی است. کمک ارائه شده، برعکس، به شنوایی آنها آسیب می رساند. گاهی سمعک جدید و خوب داده می شود و بخشی از هزینه آن توسط تامین اجتماعی یا خدمات درمانی تامین می شود، اما مابقی باید توسط ناشنوایان تامین شود.
بهرامی ادامه می دهد: گاهی آب وارد سمعک می شود یا می سوزد و قابل تعمیر نیست و اگر بخواهند سمعک جدید بخرند گران است. گاهی برخی از ناشنوایان بیمه ندارند و چه فرقی می کند سمعک از بهزیستی دریافت کنند یا خارج از سازمان.
وی تصریح می کند: مددکاری اجتماعی به ناشنوایان و کم شنوایان کارت عضویت می دهد اما چرا به آنها خدمات نمی دهد؟ اگر ظاهر فردی مشکلی داشته باشد، بلافاصله خدمات ارائه می دهند، اما از آنجایی که ظاهراً مشکلی ندارند، ناشنوایان می گویند که احساس راحتی می کنند و می توانند کار کنند و خدماتی ارائه نمی دهند. در حالی که ناشنوایان نمی توانند کار پیدا کنند.
بهرامی می گوید: تهیه باتری فقط برای سمعک نیست، کودکان کاشت حلزون هم برایشان گران تمام می شود. اگر سمعک خراب شود، هیچ جا نمی توانند کار کنند.
کرونا و تعطیلی تعمیرکاران سمعک
علا معیری یکی دیگر از اعضای کانون ناشنوایان ایران نیز در این باره می گوید: در حال حاضر حتی یک فرد عادی به دلیل گرانی سمعک نمی تواند بخرد. به گفته ناشنوایان وقتی از مددکاری اجتماعی تقاضای باتری می کنند فقط دو مدل دارند که به درد هیچ یک از ناشنوایان نمی خورد.
وی خاطرنشان می کند: با این قیمت های بالا، سهمیه ماهیانه باطری برای یک پک 6 عددی است که این باتری ها برای چهار هفته سمعک استفاده می شود. قیمت سمعک بسیار رایج بدون احتساب هزینه های ویزیت، شنوایی سنجی و قالب گیری از سه میلیون تومان می گذرد.
معیری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: برخی ناشنوایان از آسیب دیدن سمعک فرزندانشان در دوران قرنطینه گلایه داشتند و برای تعمیر سمعک به هر جا که می دانستم زنگ زدم اما همه جا بسته بود. برخی از ناشنوایان در این مدت بدون سمعک زندگی می کردند.
وی افزود: از آنجایی که این سمعک ها به طور مداوم در فضای مرطوب گوش قرار می گیرند، هر از چند گاهی با مشکلاتی مواجه می شوند که باید برای تعمیر سمعک به آزمایشگاه فرستاده شود. با این قیمت نجومی دلاری هزینه ها افزایش چشمگیری پیدا کرده و برای هر قطعه ای که می شکند باید بیش از 500 هزار تومان بپردازید و قطعات کمیاب شده اند.
این عضو انجمن زبان اشاره خاطرنشان می کند: پنج میلیون تومان باید برای سمعک قابل قبول هزینه شود. هزینه خرید سمعک برای هر دو گوش 10 میلیون تومان است. هیچ بیمه ای این را پوشش نمی دهد. فقط سازمان تامین اجتماعی یارانه ای برای سمعک تا سقف یک میلیون با ارائه مدارک پزشکی متعدد و حضور فرد و مشاهده سمعک و ارسال آن به سایر مراکز درمانی در نظر گرفته است.
معیری می افزاید: چند ناشنوا برای دریافت این کمک هزینه شکایت کرده اند که چرا تامین اجتماعی ما یا همراهانمان را در این شرایط کرونا به چند نقطه می برد در حالی که به ما می گویند در خانه بمانیم و به خاطر ماسک زدن. کرونا
لزوم تامین ارز دولتی برای تجهیزات توانبخشی
بهروز مروتی مدیر کمپین دفاع از حقوق معلولان با اشاره به افزایش چند برابری قیمت تجهیزات توانبخشی و لزوم تامین ارز دولتی آنها می گوید: تجهیزات توانبخشی بدون ارز اسمی را شامل نمی شود. از این رو یکی از مهمترین خواسته های معلولان از وزارت بهداشت و سایر نهادهای ذیربط تخصیص اعتبارات دولتی برای این تجهیزات است.
بهروز مروتی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می افزاید: متأسفانه سمعک های بی کیفیت از کمک های اجتماعی ارائه می شود که اکثر ذی نفعان آن را می فروشند یا از آن استفاده نمی کنند.
به گزارش ایرنا، محمد نفریه معاون امور توانبخشی سازمان اجتماعی کشور طی هفته های اخیر از مکاتبه ای بین وزارت تعاون و وزارت صلح برای بهره مندی از ارز دولتی برای کمک های توانبخشی خبر داد. .
تاثیر سمعک در زندگی ناشنوایان
اما سمعک ها با توجه به نوع کم شنوایی صداهای محیطی خاصی را بلندتر می کنند و استفاده از آن ها به افزایش شنوایی افراد کم شنوا و کم شنوا کمک می کند که خود منجر به افزایش سطح ارتباط موثر می شود. سمعک همچنین بر توسعه واژگان و ساختار جمله، پیشرفت تحصیلی، تعاملات اجتماعی و فرصت های شغلی تأثیر می گذارد.
گرانی یا کمیاب بودن سمعک و همچنین گرانی باتری و تعمیر سمعک منجر به ترک آن توسط افراد ناشنوا می شود که خود پیامدهایی مانند کاهش مهارت های گفتاری و ارتباطی، زبانی، اختلال در تحصیل را به دنبال دارد. پیشرفت، انزوای اجتماعی و احساس عزت نفس پایین
از طرفی عدم استفاده از سمعک تاثیر زیادی در رشد ذهنی و تحصیلی آنها دارد. عدم استفاده از سمعک فاصله بین کودکان با شنوایی طبیعی و کم شنوایی را افزایش می دهد.
گزارش سادات حسینی خواه – ایرنا
ناشنوایی شایع ترین نقص مادرزادی در ایران است و سالانه بین 2000 تا 3000 کودک ناشنوا یا کم شنوا در کشور ما متولد می شود. اما همه افراد ناشنوا یا کم شنوا از نقص ژنتیکی رنج نمی برند. بلکه عوامل مختلفی در ایجاد و پیشبرد روند کم شنوایی موثر است. انواع بیماری های عفونی، زندگی در محیط های پر سروصدا و افزایش سن نیز از مواردی است.
در این مقاله به ارائه کم شنوایی و ناشنوایی و عوارض آن می پردازیم. علائم و روش های تشخیصی را برای هر کدام توضیح می دهیم و راه های ساده ای را برای جلوگیری از کم شنوایی پیشنهاد می کنیم.
ناشنوایی چیست؟
“اختلال شنوایی”، “ناشنوایی” یا “کاهش شنوایی” به ناتوانی کامل یا جزئی در شنیدن صداها اشاره دارد. علائم این عارضه به یکی از گروه های زیر طبقه بندی می شوند:
خوش خیم
“در حد متوسط”
“شدید”
“عمیق”
بیمار مبتلا به کم شنوایی خفیف معمولاً در درک گفتار گوینده مشکل دارد، به خصوص اگر سر و صدای زیادی در اطراف وجود داشته باشد، در حالی که افراد دارای کم شنوایی متوسط ممکن است به سمعک نیاز داشته باشند.
برای افرادی که کم شنوایی شدید دارند، تنها راه ارتباط با دیگران، خواندن لب است. افراد مبتلا به ناشنوایی عمیق نیز نمی توانند چیزی بشنوند و فقط می توانند با استفاده از لب خوانی یا زبان اشاره با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند.
در ایالات متحده، تقریباً 15٪ از افراد بالای 18 سال درجاتی از کم شنوایی دارند. بر اساس گزارش های سازمان جهانی بهداشت، پیش بینی می شود تا سال 2050، بیش از 900 میلیون نفر دچار کم شنوایی شوند، به این معنی که از هر 10 جمعیت انسانی، یک نفر به این بیماری مبتلا خواهد شد.
علل ناشنوایی چیست؟
برخی از بیماری ها یا شرایط بالینی که ممکن است باعث ناشنوایی یا افزایش خطر کاهش شنوایی شوند عبارتند از:
واریسلا
سیتومگالوویروس
اوریون
مننژیت
کم خونی داسی شکل (کم خونی داسی شکل)
سیفلیس
بیماری لایم
دیابت
به نظر می رسد استرپتومایسین، که برای درمان سل استفاده می شود، یک عامل خطر اصلی برای ناشنوایی باشد.
کم کاری تیروئید
آرتروز
انواع خاصی از سرطان
نوجوانان در معرض دود دست دوم؛ به عبارت دیگر، دود سیگار در فضای زندگی آنها و در هوایی که تنفس می کنند وجود دارد، حتی اگر مصرف کننده آن نباشند.
گوش داخلی خانه برخی از ظریف ترین استخوان های بدن است و آسیب به لاله گوش یا گوش میانی به طرق مختلف منجر به کاهش شنوایی یا حتی ناشنوایی می شود.
علاوه بر موارد فوق، افزایش سن نیز به تدریج منجر به کاهش شنوایی می شود.
درجات مختلف ناشنوایی
همانطور که گفتیم ناشنوایی را می توان در چهار سطح مختلف طبقه بندی کرد. تمایز بین سطوح مختلف این بیماری بسیار مهم است، زیرا هر سطح نیاز به روش های درمانی یا حمایتی خاصی دارد که با سطوح دیگر متفاوت است.
کم شنوایی : این اصطلاح که خود به دو زیر گروه “خفیف” و “شدید” تقسیم می شود، به کاهش توانایی فرد در شنیدن صداهایی اشاره دارد که دیگران به راحتی می توانند بشنوند.
ناشنوایی : این حالت زمانی رخ می‌دهد که فرد نتواند گفتار را از طریق شنیدن درک کند و حتی تقویت صدا نیز بر درک او از صداهای اطراف تأثیر نمی‌گذارد.
ناشنوایی عمیق : این اصطلاح به ناتوانی کامل شنوایی اشاره دارد. فردی که دچار ناشنوایی عمیق است قادر به تشخیص کوچکترین صدا نیست.
افزایش سطح ناشنوایی یک فرد به معنای استفاده از صدای بلندتر برای صحبت با آنها است. برخی از پزشکان افراد دارای ناشنوایی عمیق و ناشنوایی کامل را در یک گروه طبقه بندی می کنند، در حالی که برخی دیگر می گویند تشخیص ناشنوایی عمیق به معنای پایان توانایی شنوایی است.
چگونه صداهای مختلف را می شنویم؟
هنگامی که صدا در اطراف ما وجود دارد، امواج صوتی وارد گوش شده، از گوش یا مجرای گوش عبور می کنند و به پرده گوش برخورد می کنند و باعث ارتعاش آن می شوند. سپس این ارتعاشات از پرده گوش به سه استخوان چکش، اینکوس و رکاب می رسد.
این استخوان‌های بسیار کوچک که در مجموع به آنها «اسیکل‌های شنوایی» می‌گویند، در گوش میانی قرار دارند و نقش آنها تقویت و انتقال انرژی ارتعاشی ناشی از امواج صوتی به مایعات گوش داخلی است. در مرحله بعد، این ارتعاشات تقویت شده به سلول های مویی کوچک واقع در حلزون گوش می رسد.
این سلول ها در پاسخ به ارتعاشات موجود در مایع گوش مرتعش می شوند و داده های حرکتی آنها از طریق عصب شنوایی به مغز ارسال می شود. مغز داده ها را پردازش می کند و در نهایت فردی با شنوایی کامل و سالم صداها را می شنود.
انواع اختلالات شنوایی
سه نوع مختلف کم شنوایی وجود دارد:
ناشنوایی قابل انتقال
اصطلاح “کم شنوایی رسانا” به این معنی است که ارتعاشات از گوش خارجی به گوش داخلی، به ویژه حلزون حلزون، منتقل نمی شود. این نوع مشکل شنوایی می تواند دلایل زیادی داشته باشد، از جمله:
تجمع بیش از حد جرم گوش
گوش چسبنده (پر کردن قسمت خالی گوش میانی با مایع گوش)
عفونت گوش همراه با التهاب و تجمع مایعات
پرده گوش سوراخ شده
اختلال عملکرد استخوانچه شنوایی
پرده گوش معیوب
عفونت گوش می تواند باعث ایجاد اسکار شود که عملکرد پرده گوش را کاهش می دهد. استخوان ها نیز ممکن است در اثر عفونت یا ضربه آسیب ببینند. عارضه ای به نام “آنکیلوز” نیز باعث می شود این استخوان ها به هم جوش بخورند که با اختلال عملکرد آنها همراه است.
کم شنوایی حسی عصبی
کم شنوایی حسی عصبی در اثر اختلال عملکرد گوش داخلی، حلزون گوش، عصب شنوایی یا آسیب مغزی ایجاد می شود. این نوع کم شنوایی معمولاً در اثر آسیب به سلول های مویی حلزون ایجاد می شود. با بالا رفتن سن افراد، این سلول های مو بخشی از عملکرد خود را از دست می دهند و شنوایی کاهش می یابد.
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بلند، به ویژه صداهای با فرکانس بالا، یکی دیگر از دلایل اصلی آسیب به سلول های مویی در گوش است. این سلول های آسیب دیده قابل تعویض نیستند. در حال حاضر، تحقیقات در حال تلاش برای استفاده از سلول های بنیادی برای تحریک رشد سلول های موی جدید است. کم شنوایی حسی عصبی کامل می تواند ناشی از نقص مادرزادی، عفونت گوش داخلی یا ضربه به سر باشد.
دلایل ایجاد انواع مختلف ناشنوایی
ناشنوایی ترکیبی
این وضعیت ترکیبی از کم شنوایی انتقالی و حسی عصبی است. عفونت های طولانی مدت گوش می تواند به پرده گوش و استخوان ها آسیب برساند. گاهی اوقات جراحی می تواند تا حدی شنوایی را بازیابی کند، اما این روش همیشه موثر نیست.
ناشنوایی و گفتار
کاهش شنوایی، بسته به زمان وقوع، می تواند بر توانایی صحبت کردن نیز تأثیر بگذارد.
ناشنوایی پیش زبانی
این نوع ناشنوایی در سال های اول زندگی کودک اتفاق می افتد و قبل از اینکه فرد یاد بگیرد کلمات را تلفظ کند یا گفتار اطرافیانش را بفهمد، باعث می شود او نتواند به طور کامل یا جزئی صداها را بشنود. فردی که دچار ناشنوایی پیش کلامی است یا مادرزادی است، یا با این بیماری متولد شده یا شنوایی خود را در اوایل کودکی از دست داده است.
در اغلب موارد اعضای خانواده این افراد از سلامت شنوایی کامل برخوردار هستند. بسیاری از این کودکان در خانواده‌هایی به دنیا می‌آیند که قبلاً هیچ دانشی از زبان اشاره نداشتند. در نتیجه نوعی تاخیر و کندی در یادگیری زبان در اکثر این کودکان مشاهده می شود. تعداد کمی از کودکان مبتلا به این بیماری که در خانواده هایی با یک یا چند مورد ناشنوایی به دنیا می آیند، تاخیر زبانی را تجربه نخواهند کرد.
در کودکان مبتلا به ناشنوایی پیش کلامی، اگر کاشت حلزون قبل از 4 سالگی انجام شود، شنوایی بهبود می یابد و گفتار به حالت عادی باز می گردد.
زبان شفاهی و توانایی استفاده از نشانه های اجتماعی ارتباط نزدیکی با هم دارند. به همین دلیل است که کودکان مبتلا به کم شنوایی، به ویژه آنهایی که علائم شدید دارند، نه تنها ممکن است رشد زبانی با تاخیر را تجربه کنند، بلکه رشد اجتماعی کندتری را نیز تجربه کنند.
در نتیجه، کودکان مبتلا به کم شنوایی پیش‌کلامی در معرض خطر انزوای اجتماعی قرار دارند، مگر اینکه در مدرسه‌ای درس بخوانند که برای دانش‌آموزانی که شرایط مشابهی دارند و بتواند نیازهای خاص این گروه از افراد را برآورده کند، تحصیل کنند.
کودکانی که با خرده فرهنگ ناشنوایان همذات پنداری می کنند یا استفاده از زبان اشاره را یاد گرفته اند، معمولا کمتر احساس انزوا می کنند. با این حال، اگر والدین هنوز زبان اشاره را تا زمانی که کودکان به سن بلوغ می رسند، یاد نگرفته باشند، ممکن است برخی خود را منزوی کنند.
یادگیری زبان اشاره یک مهارت کلیدی و حیاتی برای کودکان ناشنوا و کم شنوا است. در موارد مختلف مشخص شده است که کودکان مبتلا به ناشنوایی عمیق، صرفاً به این دلیل که در زبان اشاره مهارت ندارند، از محافل اجتماعی همسالان شنوا خود کنار گذاشته می شوند و توسط سایر ناشنوایان کاملاً پذیرفته نمی شوند. این تنهایی و انزوای اجتماعی می تواند در ایجاد بسیاری از آسیب های روحی موثر باشد.
ناشنوایی پس زبانی
اکثر افراد مبتلا به کم شنوایی از ناشنوایی پس از گفتار رنج می برند. این افراد قبل از از دست دادن شنوایی، توانایی صحبت کردن را به دست آوردند. یک عارضه جانبی دارویی، ضربه، عفونت یا بیماری ممکن است باعث کاهش شنوایی آنها شده باشد. در اکثر افراد ناشنوا، کم شنوایی پس از صحبت کردن به تدریج از بین می رود.
اعضای خانواده، دوستان و معلمان ممکن است قبل از تایید ناتوانی متوجه مشکلی شده باشند. بسته به شدت کم شنوایی، ممکن است فرد نیاز به استفاده از سمعک، کاشت حلزون، یا یادگیری لب خوانی داشته باشد.
افرادی که از کم شنوایی رنج می برند بسته به زمان شروع و مدت زمان این بیماری با چالش های مختلفی روبرو می شوند. آنها ممکن است نیاز به یادگیری تجهیزات جدید، جراحی، یادگیری زبان اشاره و لب خوانی و استفاده از وسایل ارتباطی مختلف داشته باشند.
احساس انزوا یک مشکل رایج است که گاهی اوقات می تواند منجر به افسردگی و تنهایی شود. پس از صحبت کردن، یک فرد کم شنوایی نیز باید با روند ناراحت کننده ناشی از این ناتوانی مقابله کند. این وضعیت همچنین می تواند چالش هایی را برای اعضای خانواده، عزیزان و دوستان نزدیک ایجاد کند، زیرا آنها نیز باید خود را با کم شنوایی فرد وفق دهند.
ارتباط ضعیف نه تنها برای افراد کم شنوایی، بلکه برای اطرافیان نیز می تواند منجر به فشار در روابط شود. اگر کم شنوایی به تدریج ایجاد شود و هنوز تشخیص داده نشده باشد، ممکن است اعضای خانواده به اشتباه فکر کنند که فرد آسیب دیده از آن کناره گیری می کند.
ناشنوایی یک طرفه و دو طرفه
ناشنوایی یک طرفه (SDD) به کاهش شنوایی فقط در یک گوش اشاره دارد، در حالی که ناشنوایی دو طرفه به کاهش شنوایی در هر دو گوش اشاره دارد.
افراد مبتلا به کم شنوایی یک طرفه نمی توانند صداهای اطراف گوش آسیب دیده خود را بشنوند. این سوال مهمی است که اغلب صحبت کردن با آنها را دشوار می کند. علاوه بر این، این افراد در تشخیص منبع دقیق صدا در مقایسه با افراد با شنوایی کامل مشکل دارند.
یکی دیگر از مشکلات این افراد این است که درک حرف های دیگران در مکان های شلوغ و زمانی که سر و صدای زیادی در محیط وجود دارد برایشان دشوار است. اما در محیط‌هایی که صدای پس‌زمینه کم یا بدون سروصدا وجود دارد، فردی که ناشنوایی یک طرفه دارد تقریباً مهارت‌های ارتباطی یک فرد سالم را نشان می‌دهد.
نوزادانی که با ناشنوایی یک طرفه متولد می شوند، معمولاً در رشد گفتارشان تاخیر دارند. این کودکان ممکن است در مدرسه در تمرکز بر سخنان معلم مشکل داشته باشند. فعالیت‌های اجتماعی آنها نیز ممکن است دشوارتر از فعالیت‌های کودکان سالم باشد.
خوشبختانه در دنیای امروز با ظهور انواع روش های ارتباطی مبتنی بر اینترنت، فعالیت های اجتماعی به حضور فیزیکی در محل کار و مدرسه محدود نمی شود. بسیاری از نیازهای روزانه بدون نیاز به ارتباط کلامی برآورده می شوند.
علائم کم شنوایی چیست؟
علائم کم شنوایی به علت آن بستگی دارد. برخی از افراد بدون توانایی شنوایی به دنیا می آیند، در حالی که برخی دیگر به دلیل تصادف یا بیماری ناگهان ناشنوا می شوند. برای اکثر افراد، علائم کم شنوایی به تدریج در طول زمان پیشرفت می کند. نشانه های خاصی را می توان آغاز روند کاهش شنوایی در نظر گرفت. نمونه هایی از این موارد عبارتند از وزوز گوش و سکته مغزی. علاوه بر این، کم شنوایی در سنین مختلف علائمی را نشان می دهد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
کم شنوایی در نوزادان
علائم زیر ممکن است نشان دهنده مشکل شنوایی در نوزاد باشد:
قبل از 4 ماهگی، کودک سر خود را به سمت صدا نمی چرخاند.
در 12 ماهگی کودک هنوز حتی یک کلمه هم صحبت نکرده است.
به نظر می رسد کودک از صداهای بلند نمی ترسد.
کودک زمانی که بتواند شما را ببیند به شما پاسخ می دهد، اما وقتی چشم او را رها کنید و نامش را صدا بزنید، بسیار کمتر پاسخ می دهد، حتی اگر اصلا جواب دهد.
به نظر می رسد کودک فقط چند صدا را می شنود.
کم شنوایی در کودکان نوپا و خردسالان
این علائم ممکن است در کودکان کمی بزرگتر ظاهر شود:
کودک در ارتباط کلامی از همسالان خود عقب است.
کودک مدام بیان می کند که صدای شما را نشنیده یا منظور شما را متوجه نشده است.
کودک خیلی بلند صحبت می کند و تمایل دارد صداهایی بلندتر از حد معمول تولید کند.
وقتی کودک صحبت می کند، کلمات او نامشخص است.
چهار سطح ناشنوایی
همانطور که در ابتدای مقاله گفتیم، ناشنوایی یا کم شنوایی دارای چهار سطح است که عبارتند از:
ناشنوایی یا کم شنوایی خفیف: فرد فقط می تواند صداها را بین 25 و 29 dB تشخیص دهد. برای این افراد درک آنچه دیگران می گویند دشوار است، به خصوص در محیط های پر سر و صدا.
ناشنوایی یا کم شنوایی متوسط: فرد فقط می تواند صداها را بین 40 و 69 dB تشخیص دهد. پیگیری مکالمه بدون استفاده از سمعک برای این افراد بسیار دشوار است.
ناشنوایی شدید: فرد فقط صداهای بالاتر از 70 را در 89 dB می شنود. یک فرد ناشنوا باید از لب خوانی یا زبان اشاره برای برقراری ارتباط استفاده کند، حتی اگر از سمعک استفاده کند.
بسیار ناشنوا: هرکسی که صداهای کمتر از 90 دسی بل را نشنود از ناشنوایی عمیق رنج می برد. برخی از افراد مبتلا به ناشنوایی عمیق نمی توانند چیزی را در هر سطح دسی بل بشنوند. این افراد با استفاده از زبان اشاره، لب خوانی یا خواندن و نوشتن ارتباط برقرار می کنند.
ناشنوایی چگونه تشخیص داده می شود؟
وقتی فردی متوجه مشکل شنوایی می شود، ابتدا باید با پزشک مشورت کند. پزشک با بیمار صحبت خواهد کرد و چندین سؤال در مورد علائم از جمله زمانی که شروع شد، بدتر شد یا از بین رفت، می پرسد. سوال مهم دیگر این است که آیا فرد علاوه بر کاهش شنوایی، گوش درد نیز دارد؟
معاینهی جسمی
پزشک داخل گوش را با استفاده از اتوسکوپ معاینه می کند. اتوسکوپ ابزاری با منبع نور در انتهای آن است که به پزشک کمک می کند موارد زیر را در طول معاینه بررسی کند:
انسداد ناشی از جسم خارجی
پرده گوش فرو ریخته است
تجمع جرم گوش
عفونت مجرای گوش
هر گونه تورم پرده گوش ناشی از عفونت گوش میانی
کلستئاتوم، رشد پوست در پشت پرده گوش گوش میانی.
وجود مایع در مجرای گوش
سوراخی در پرده گوش
علاوه بر این، پزشک در مورد مشکلات احتمالی بیمار، در مورد روند شنیدن و درک جملات دیگران، از جمله:
آیا اغلب از مردم می خواهید آنچه را که گفته اند تکرار کنند؟
آیا در درک افراد تلفنی مشکل دارید؟
آیا تا به حال زنگ در را از دست داده اید؟ اگر چنین است، آیا این اغلب اتفاق می افتد؟
وقتی با مردم رو در رو صحبت می کنید، آیا باید با دقت تمرکز کنید تا بفهمید چه می گویند؟
آیا تا به حال کسی به شما گفته است که ممکن است مشکل شنوایی داشته باشید؟
آیا فکر می کنید مردم امروز بیشتر از گذشته شکایت می کنند؟
وقتی صدایی را می شنویم، اغلب تشخیص منبع آن دشوار است؟
وقتی چند نفر در حال صحبت هستند، آیا در درک حرف یکی از آنها مشکل دارید؟
آیا اغلب به شما می گویند که صدای تلویزیون، رادیو یا سایر دستگاه های تولید صدا را بیش از حد زیاد می کنید؟
آیا درک صدای مردان آسانتر از زنان است؟
آیا بیشتر روز خود را در یک محیط پر سر و صدا می گذرانید؟
آیا اخیراً احساس کرده اید که منظور دیگران را اشتباه تعبیر کرده اید؟
آیا صدای تیک تیک، سوت یا زنگ می شنوید؟
آیا از گفتگوهای گروهی اجتناب می کنید؟
فرکانس و سطح صداهای مختلف
اگر به اکثر سوالات بالا “بله” پاسخ دادید، به پزشک مراجعه کنید و شنوایی خود را بررسی کنید.
تست غربالگری عمومی
پزشک ممکن است از بیمار بخواهد که یک گوش خود را بپوشاند و توضیح دهد که چند بار کلمات را با صداهای مختلف می شنوند. علاوه بر این، در طی این ارزیابی، حساسیت شنوایی آنها به صداهای مختلف بررسی می شود. اگر پزشک به مشکل شنوایی مشکوک باشد، احتمالاً بیمار را به متخصص گوش و حلق و بینی یا شنوایی شناس ارجاع می دهد.
تست های اضافی
اگر آزمایش غربالگری اولیه مشکوک باشد، آزمایشات بیشتری روی بیمار انجام می شود که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد.
آزمون دیاپازون
این همچنین به عنوان تست Rinne شناخته می شود. کوک فورک به عنوان نوعی ساز فلزی عمل می کند. این ابزار دارای دو شاخه است که در هنگام ضربه زدن صدا تولید می کند. یک آزمایش چنگال تنظیم ساده به پزشک شما کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا کم شنوایی دارید یا خیر و در این صورت مشکل چیست.
چنگال تنظیم می لرزد و پشت گوش در برابر استخوان ماستوئید قرار می گیرد. از بیمار خواسته می شود زمانی را که دیگر هیچ صدایی نمی شنود نشان دهد. سپس چنگال تنظیم که هنوز در حال ارتعاش است، 1 تا 2 سانتی متر جلوتر در کانال گوش قرار می گیرد. دوباره از بیمار سوال می شود که آیا صدایی می شنود یا نه؟
آزمون دیاپازون، که به آن، تست رینه هم می‌گویند.
از آنجایی که رسانایی هوا از استخوان ها بیشتر است، بیمار باید بتواند ارتعاشات را بشنود. اگر در این مرحله هیچ ارتعاشی نشنود به این معنی است که رسانایی استخوان هایش از رسانایی هوا بیشتر شده است. این نشان می دهد که مشکلی در انتقال امواج صوتی از طریق کانال گوش به حلزون گوش وجود دارد.
تست شنوایی سنجی (ادیومتری)
در این آزمایش بیمار از تلفن استفاده می کند و صداها هر بار به یک گوش هدایت می شود. طیف وسیعی از صداها با زیر و بم های مختلف به بیمار ارائه می شود و هر بار که صدایی شنیده می شود باید این موضوع را به پزشک گزارش دهد.
همانطور که می دانید برای هر صدا می توان ویژگی های متفاوتی در نظر گرفت. دو مورد از این ویژگی ها به عنوان “ولوم” و “تن” تعریف شده است. ولوم واحد اندازه گیری فضای صوتی سه بعدی است. تن، موقعیت موسیقی یک کلمه خاص را نشان می دهد و به “گام های صوتی” مربوط می شود. لحن خالص صدایی است که فرکانس خاصی دارد. مانند یک نت خاص، روی کیبورد پیانو.
ادیومتر
در تست شنوایی سنج، هر تن صدا با حجم های مختلف ارائه می شود تا پزشک دقیقاً تعیین کند که در کدام نقطه از هر تن دیگر هیچ صدایی قابل شنیدن نیست. آزمایش مشابهی با کلمات انجام می شود. پزشک کلمات را با صداها و صداهای مختلف ارائه می کند تا مشخص کند که چه زمانی توانایی شنیدن متوقف می شود.
آزمایش نوسان ساز استخوان
این روش به شما امکان می دهد نحوه عبور ارتعاشات از استخوان ها را بررسی کنید. یک اسیلاتور استخوان در مقابل ماستوئید قرار می گیرد. هدف از این آزمایش اندازه گیری عملکرد عصبی است که این سیگنال ها را به مغز منتقل می کند.
تست نوسان ساز استخوان
غربالگری شنوایی در کودکان
توصیه می شود شنوایی کودکان در زمان های زیر ارزیابی شود:
در شروع سال تحصیلی
در 6، 8 و 10 سالگی
حداقل یک بار در دانشگاه
یک بار در دبیرستان
غربالگری شنوایی نوزادان
دو روش متداول برای غربالگری شنوایی نوزادان وجود دارد. هر دو روش به پزشک اجازه می‌دهند تا قبل از سه ماهگی نوزاد، هرگونه اختلال مادرزادی یا عفونت مجرای گوش را تشخیص دهد و درمان‌های مداخله‌ای را در زمان مناسب آغاز کند. این تست ها عبارتند از:
“آزمایش انتشار خود به خود دهلیزی” (تصویرهای آکوستیک | OAE). این آزمایش اولین آزمایش در برنامه غربالگری شنوایی نوزادان است. تست OAE انسداد کانال گوش، مایع در گوش میانی و آسیب به سلول‌های مویی بیرونی حلزون گوش را نشان می‌دهد. این کار معمولا در حالی که کودک خواب است انجام می شود. این کاوشگر صداها را منتشر می کند و صداهای “انعکاس یافته” توسط گوش را بررسی می کند. اگر اکو وجود نداشته باشد، لزوماً به این معنی نیست که کودک مشکل شنوایی دارد، اما پزشکان برای اطمینان و پی بردن به علت باید آزمایشات بیشتری انجام دهند.
“تست پاسخ شنوایی ساقه مغز” (پاسخ شنوایی ساقه مغز | ABR). در این آزمایش از سه الکترود برای ردیابی و جمع آوری امواج الکتریکی بسیار ضعیف از عصب شنوایی و ساقه مغز استفاده می شود.
تست OAE (سمت راست) و تست ABR (سمت چپ)
استفاده از OAE آسان و ارزانتر است. اما احتمال خطای این تست در شرایط خاص بیشتر از ABR است. بنابراین ممکن است جواب آزمایش OAE نوزاد مثبت باشد اما در عین حال شنوایی او نرمال باشد.
درمان کم شنوایی
راه حل های کمکی موثر برای همه افراد با سطوح مختلف کم شنوایی در دسترس است. بسته به علت و شدت ناشنوایی می توان راه حل های درمانی را به این مجموعه اضافه کرد.
ناشنوایی حسی عصبی غیر قابل درمان است. همانطور که گفتیم وقتی سلول های مویی حلزون صدمه ببینند، قابل ترمیم نیستند. با این حال، درمان ها و استراتژی های مختلف می تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
سمعک
سمعک ها وسایل کوچکی هستند که با قرار دادن در گوش به شنیدن کمک می کنند. این ابزار در انواع مختلفی تولید می شود که از نظر اندازه، مدار و سطح قدرت با یکدیگر متفاوت هستند. سمعک ناشنوایی را درمان نمی کند. بلکه صدای ورودی به گوش را تقویت می کند تا شنونده بتواند واضح تر بشنود.
سمعک از یک باتری، یک بلندگو، یک تقویت کننده و یک میکروفون تشکیل شده است. انواع امروزی بسیار کوچک و ظریف هستند و به راحتی داخل گوش قرار می گیرند. بسیاری از انواع جدیدتر سمعک ها حتی می توانند صداهای پس زمینه اضافی را از صداهای پیش زمینه مانند گفتار تشخیص دهند.
سمعک برای افراد مبتلا به کم شنوایی عمیق مناسب نیست. هنگامی که سمعک ساخته شد، شنوایی شناس آن را امتحان می کند تا مطمئن شود که دستگاه به خوبی با شنوایی فرد مطابقت دارد.
انواع سمعک
نمونه هایی از سمعک ها عبارتند از:
سمعک پشت گوش (پشت گوش | BTE) : این نوع سمعک از یک قسمت هلالی شکل تشکیل شده است که باتری ها، میکروفون و بلندگو را در خود جای داده است. یک پردازنده کوچک نیز در این بخش یافت می شود که نحوه پخش صدا را تنظیم می کند. با این دستگاه صداهای محیطی به صورت الکتریکی یا آکوستیک شنیده می شود. سمعک های BTE
بیشتر از سایر دستگاه ها عمر می کنند زیرا اجزای الکتریکی آن ها در خارج از گوش قرار می گیرند و بنابراین کمتر در معرض آسیب رطوبت و جرم گوش قرار می گیرند. . این دستگاه ها به ویژه در میان کودکانی که به یک دستگاه قوی و آسان برای استفاده نیاز دارند، محبوب هستند.
In-The-Canal (ITC) : این سمعک ها قسمت بیرونی کانال گوش را پر می کنند و از بیرون قابل مشاهده هستند. برای قرار دادن بلندگو در داخل گوش معمولا قسمت های داخلی این سمعک ها از سیلیکون ساخته شده است. این دستگاه ها برای اکثر بیماران مناسب بوده و کیفیت صدای بهتری را ارائه می دهند.
سمعک (کاملا درون کانال | CIC) : این گروه از سمعک ها بسیار کوچک و ظریف هستند، اما برای افرادی که کم شنوایی شدید دارند توصیه نمی شود.
سمعک های Bone Conduction : این سمعک ها به افراد مبتلا به کم شنوایی انتقالی و همچنین افرادی که نمی توانند از سمعک های معمولی استفاده کنند کمک می کند. قسمت ارتعاشی دستگاه با استفاده از هدبند در مقابل استخوان ماستوئید نگه داشته می شود. ارتعاشات از طریق این استخوان به حلزون گوش منتقل می شود. استفاده طولانی مدت از این دستگاه ها ممکن است دردناک یا ناراحت کننده باشد.
انواع سمعک
کاشت حلزون حلزون
اگر پرده تمپان و گوش میانی به درستی کار کنند، شنوایی را می توان از طریق جراحی کاشت حلزون به بیمار بازگرداند. پروتز حلزون یک وسیله الکترونیکی کوچک و پیچیده است که می تواند به فرد کمک کند صداها را بهتر بشنود. این پروتز شامل یک قسمت خارجی است که در پشت گوش قرار می گیرد و یک قسمت داخلی که توسط جراحی زیر پوست کاشته می شود.
“کاشت حلزون حلزون” (کاشت حلزون حلزون) برای کمک به بیمارانی که کم شنوایی آنها به دلیل آسیب به سلول های مویی حلزون است، موثر است. این پروتز یکی از فناوری های نسبتا جدید در زمینه شنوایی است و به افراد کمک می کند با وجود سر و صدای محیط از موسیقی لذت ببرند، صحبت های اطرافیان خود را درک کنند و حتی در هنگام شنا با آنها از این وسیله استفاده کنند.
طبق گزارش موسسه ملی بهداشت ایالات متحده (NIH)، از سال 2012 تا 2020، تقریباً 58000 بزرگسال و 38000 کودک تحت کاشت حلزون قرار گرفتند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) می گوید که حدود 219000 نفر در سراسر جهان از این پروتز استفاده می کنند که بیشتر آنها در کشورهای صنعتی زندگی می کنند.
پروتز حلزون گوش
در قسمت خارجی، پروتز حلزون شامل اجزای زیر است:
یک میکروفون، که صداهای محیط را جمع آوری می کند.
یک پردازشگر گفتار، ، که صداهای اصلی و محیط را در اولویت قرار می دهد و صداهای اصلی مانند گفتار را که برای بیمار مهم هستند، اولویت می دهد. سیگنال های صوتی الکتریکی به کانال های مختلفی تقسیم می شوند و از طریق یک سیم بسیار نازک به فرستنده ارسال می شوند.
فرستنده یک سیم پیچ محکم به آهنربا است. این دستگاه در پشت گوش خارجی قرار می گیرد و سیگنال های صوتی پردازش شده را به دستگاه کاشت داخلی منتقل می کند.
قسمت داخلی پروتز حلزون شامل موارد زیر است:
یک پروتز داخلی که از گیرنده و ضربان ساز در گوش داخلی و زیر پوست محافظت می کند. سیگنال ها به پالس های الکتریکی تبدیل می شوند و از طریق سیم های داخلی به الکترودها ارسال می شوند.
الکترودهای دور حلزون پیچیده شده است. تکانه ها به اعصاب کانال های تحتانی حلزون گوش و سپس مستقیماً به مغز فرستاده می شوند. تعداد الکترودها به سازنده پروتز حلزون بستگی دارد و حداکثر فعلی 22 الکترود است.
اجزای پروتز حلزون گوش
معمولاً کاشت حلزون در هر دو گوش در کودکان و در یک گوش در بزرگسالان انجام می شود.
زبان اشاره و لب خوانی
برخی از افراد مبتلا به کم شنوایی ممکن است مشکلات گفتاری داشته باشند و همچنین در درک گفتار دیگران مشکل داشته باشند. درصد بالایی از افراد مبتلا به کم شنوایی می توانند راه های دیگری برای برقراری ارتباط با دیگران بیاموزند. لب خوانی و زبان اشاره دو جایگزین یا مکمل برای ارتباط شفاهی هستند. انواع مختلفی از زبان های اشاره وجود دارد و در برخی موارد تفاوت های چشمگیری با هم دارند.
لب خوانی
“لب خوانی” راهی برای درک زبان گفتاری طرف مقابل است. این روش مبتنی بر مشاهده دقیق حرکات لب گوینده و همچنین حرکات صورت و زبان او است. استنباط کلی فرد از کلمات گوینده و همچنین مهارت شنیداری (هرچند کم) او می تواند در درک بهتر کلمات و تشخیص صحیح اصوات موثر باشد.
افرادی که پس از یادگیری صحبت کردن دچار کم شنوایی می شوند می توانند به سرعت از لب خوانی بهره مند شوند. اما این برای کسانی که با کم شنوایی متولد شده اند صادق نیست.
زبان اشاره
زبان اشاره که به طور گسترده توسط افراد ناشنوا مورد استفاده قرار می گیرد، شامل مجموعه ای از علائم است که با دست ها، حالات صورت و حالت های بدن ساخته می شوند. هیچ صدایی در این زبان استفاده نمی شود.
انواع مختلفی از زبان اشاره در سراسر جهان وجود دارد. زبان اشاره انگلیسی (BSL) با زبان اشاره آمریکایی (ASL) بسیار متفاوت است. به عنوان مثال، BSL از الفبای دو دستی استفاده می کند، در حالی که زبان اشاره آمریکایی بر اساس الفبای یک دست است.
زبان اشاره، در برخی از کشورها، از نشانه هایی گرفته می شود که برای اولین بار توسط هیئت های دیگر کشورها برای انتقال مفاهیم استفاده می شد. به عنوان مثال، امروزه شاهد استفاده از زبان اشاره نروژی در ماداگاسکار هستیم.
زبان اشاره با فرم گفتاری کاملاً متفاوت است. به عنوان مثال، ترتیب کلمات و دستور زبان در BSL با انگلیسی گفتاری یکسان نیست. ASL همچنین از نظر گرامری بیشتر شبیه ژاپنی گفتاری است تا انگلیسی گفتاری.
پیشگیری از ناشنوایی
هیچ چیز نمی تواند از مشکلات شنوایی که از بدو تولد رخ می دهد یا مشکلات شنوایی ناشی از بیماری یا تصادف جلوگیری کند. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر از دست دادن بخشی از شنوایی خود انجام دهید.
ساختار گوش می تواند به روش های مختلفی آسیب ببیند. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نویز بالای 85 دسی بل (حجم یک ماشین چمن زنی معمولی) در نهایت می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. مراحل زیر به شما کمک می کند تا از شنوایی خود محافظت کنید:
تلویزیون، رادیو، پخش کننده موسیقی و اسباب بازی : صدای این دستگاه ها را در حالت متعادل تنظیم کنید. کودکان به ویژه در معرض اثرات مضر موسیقی بلند هستند. اسباب بازی های پر سر و صدا می توانند شنوایی کودکان را به خطر بیندازند.
Headphones: به جای افزایش صدای خروجی هدفون، روی برجسته کردن صداهایی که می خواهید بشنوید تمرکز کنید و تا حد امکان از نویزهای محیط جلوگیری کنید. استفاده مداوم از هدفون موبایل آسیب های جبران ناپذیری به شنوایی وارد می کند.
بهداشت شغلی: اگر در محیط های پر سر و صدا مانند اتوبان ها یا نجاری ها و مغازه های فلزی کار می کنید، از انواع گوش گیرهای داخلی و خارجی استفاده کنید.
مکان های سرگرمی: اگر در کنسرت ها، مسابقات اتومبیل رانی و سایر رویدادهای پر سر و صدا شرکت می کنید، برای مدت طولانی از گوش گیر استفاده کنید.
گوش پاک کن : استفاده مداوم از گوش پاک کن باعث تجمع جرم گوش در نزدیکی پرده گوش می شود و از طرفی خطر عفونت در این ناحیه را افزایش می دهد. علاوه بر این، فشار بیش از حد از گوش پاک کن می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.
شنوایی اغلب با افزایش سن بدتر می شود، اما با اقدامات پیشگیرانه مناسب می توان این خطر را کاهش داد.
