چرا پلوتو از رده سیارات منظومه شمسی خارج شد

دقیقاً 15 سال پیش، در آگوست 2006، دانشمندان پلوتو را از فهرست سیارات منظومه شمسی حذف کردند. اما چرا؟

پلوتون به مدت 76 سال نهمین سیاره منظومه شمسی بود. تقریبا همه پلوتون را به عنوان یکی از سیارات اصلی این منظومه می شناختند. بزرگترین قمر پلوتون، شارون، نصف اندازه پلوتون بود. خود پلوتون کوچک بود و مداری عجیب و خمیده داشت. بر خلاف دیگر سیارات منظومه شمسی، مدار پلوتون بیضوی و کشیده بود. در همین حال، مدار هشت سیاره دیگر با تقریبی خوب دایره ای بود. با وجود این تفاوت ها، پلوتو یکی از سیاهان منظومه ما به حساب می آمد.

داوا سوبل، نویسنده علمی، در کتاب سیارات خود در سال 2005 نوشت: «کودکان پلوتون را به عنوان یک سیاره کوچک می شناسند. اما بزرگسالان پلوتون را به دلیل تفاوت این سیاره عنصری ناسازگار در میان سیارات منظومه شمسی می دانند.

در سال 2000، پلوتون از نمایش این سیاره در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک حذف شد. بچه ها که از طرفداران این نمایش بودند، با عصبانیت نظرات خود را برای نیل دگراس تایسون، مدیر آسمان نماهای موزه ارسال کردند. سپس، 15 سال پیش، در آگوست 2006، اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) تعریف جدیدی از سیاره منتشر کرد. طبق این تعریف پلوتو سیاره اصلی منظومه شمسی به حساب نمی آمد.

این خبر باعث اعتراض عمومی شد.

طبق تعریف جدید، سیاره جسمی است که:

1. به دور خورشید می چرخد.

2. جرم آن به حدی است که گرانش خود بر نیروهای جسم جامد غلبه کرده و جسمی متعادل از نظر هیدرواستاتیکی (تقریبا گرد) ایجاد می کند.

3. تمام راه (مدار) خود را از اجسام کوچک و بزرگ جارو نکرده است. یعنی نه جذب کردند و نه دفع کردند.

4. ماه یک سیاره نیست.

برای اینکه یک جسم به عنوان یک سیاره شناخته شود، باید این چهار معیار را داشته باشد. اجرامی که دو معیار اول را دارند اما فاقد معیار سوم هستند، مانند پلوتون، در فهرست سیارات کوتوله قرار می گیرند.

این موضوع باعث ناراحتی و عصبانیت بسیاری از مردم شد. زیرا تغییر آنچه که شخص به شنیدن یا باور کردن عادت دارد، دشوار است. اما علم احساسی نیست. مهم نیست که چه چیزی به شما علاقه دارد یا چه اصطلاحاتی را در دبستان یاد گرفته اید. علم به دنبال بدیهیات و حقیقت است. به نظر می رسد علم روز را پیروز شده است.

امروزه دانشمندان درباره منظومه شمسی اطلاعات بیشتری کسب کرده اند و نظرات خود را بر اساس یافته های خود بازبینی یا تغییر داده اند.

“با وجود سیل عظیم مخالفت ها، من معتقدم تصمیم درست بود. پلوتو تفاوت های زیادی با هشت سیاره دیگر منظومه شمسی دارد، بنابراین طبقه بندی این جرم با بقیه سیارات منظومه شمسی ایده خوبی نبود. تغییر تعداد سیارات در منظومه شمسی به دلیل کشف اجرام بزرگتر (اجرای فراتر از نپتون) مشکل است.این مشکل برای از بین بردن پلوتون نبوده است، بلکه برعکس پلوتو به دسته جدیدی از منظومه شمسی ارتقا یافته است. و بالاخره پلوتو را نباید دست کم گرفت و همچنان یکی از مهم ترین اجرام این منظومه است.

کاترین سزارسکی، ستاره شناس در CEA Saclay در فرانسه. (رئیس اتحادیه بین المللی نجوم “IAU” در سال 2006)

به مخالفان و حامیان حذف پلوتون از لیست سیارات سیلی بزنید

این نظرات در مورد پلوتون تحریک کننده بود. من از اولین روز حضورم در کرنل دیلی سان، زمانی که در سال 2006 در کالج بودم، درباره پلوتون می نوشتم. از برخی از اساتیدم درباره تصمیم اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) پرسیدم تا نظرشان را درباره این رویداد علمی دریافت کنم.

دانشمندی به نام ژان لوک مارگوت که اکنون در دانشگاه UCLA است، آن را “پیروزی علم بر احساسات” نامید. او معتقد بود که علم باید به گونه ای باشد که تشخیص دهد که ایده های قبلی ممکن است اشتباه بوده باشد و بتواند آنها را بدون غرق شدن در احساسات جایگزین کند. برای مارگو، پلوتون اکنون در جای خود است.

اما یکی دیگر از دانشمندان سیاره‌شناسی، جیم بل، که اکنون در دانشگاه ایالتی آریزونا در تمپ مشغول به کار است، این تصمیم را مضحک می‌داند. او فکر می کند این ایده که سیارات باید مدار خود را از اجسام کوچک و بزرگ پاک کنند، منزجر کننده است. توانایی جمع آوری یا بیرون راندن همه اشیاء صرفاً به اندازه یک سیاره بستگی ندارد. به گفته وی، پلوتو همچنان باید به عنوان یکی از سیارات اصلی منظومه شخصی شناخته شود.

در گفتگوی اخیر با جیم بل، او به من گفت که هر جسمی با ساختار شگفت انگیزی می تواند یک سیاره باشد. او فکر می کند مردم نباید اینقدر این مسائل را تقسیم کنند. به نظر او این جزئیات مهم نیست. بل فکر می کند که طبیعت پلوتو یک سیاره است و تلاش برای تغییر آن مضحک است. نظر جیم بل طرفداران خاص خود را دارد، اما همه با او موافق نیستند.

«آنچه 15 سال پیش اتفاق افتاد کاملاً منصفانه و مناسب بود. نتایج نشان داد که پلوتون نظم بقیه فهرست سیارات منظومه شمسی را به هم زد.

مایک براون، دانشمند سیاره‌شناسی کلتک

برخلاف بل، براون از همان ابتدا تصور می کرد که پلوتون به عنوان یک سیاره اشتباه بود.

از سال 2006 متوجه شدیم که پلوتون جو دارد. حتی ممکن است ابرهایی در آسمان خود داشته باشد. پلوتون دارای کوه هایی از آب یخ زده بود، دشت های یخ زده از نیتروژن سطح آن را پوشانده بود و قله هایی پوشیده از برف متان، تپه های شنی و آتشفشان ها بود.

پلوتون به تنهایی یک جهان پویا و پیچیده است که تفاوت زیادی با دیگر سیارات منظومه شمسی دارد.

کریستوفر کروکت، روزنامه نگار در سال 2015

ماموریت فضایی نیوهورایزنز نشان داده است که پلوتو مورفولوژی جذاب و فعالی دارد. پلوتون تفاوت های زیادی با هر سیاره صخره ای درونی منظومه شمسی داشت.

زمانی که زمزمه‌هایی درباره این پیشنهاد در اتحادیه بین‌المللی نجوم شنیده شد، فوراً واکنش‌ها به وجود آمد. تعدادی از مردم مخالف تغییر اشتباهات و جایگزینی آنها با حقایق بودند.

فیلیپ متزگر، از دانشگاه فلوریدا مرکزی در اورلاندو

داستان دیگری در مورد پلوتون

به گفته فیلیپ متزگر، تغییر ماهیت پلوتون در این زمان کمی احمقانه و غیرقابل درک است.

فیلیپ متزگر فکر می‌کند داستانی که سندیکا درباره تغییر ماهیت پلوتون می‌گوید درست نیست. اگرچه داستان رسمی این است که پلوتو به دلیل کسب اطلاعات جدید از طبقه بندی خارج شده است. اما این سوال به این سادگی نیست. او معتقد است که آموزش گفتن در این مورد و تغییر رتبه پلوتون برای ماهیت علم و آموزش و اشاعه علم مضر است.

به گفته فیلیپ متزگر و جیم بل، حقیقت این است که هیچ تعریف واحدی از سیاره وجود ندارد. این افراد بر این باورند که چیز شگفت انگیز علم انعطاف پذیری آن است.

برای قرن ها، کلمه “سیاره” یک اصطلاح بسیار فراگیرتر بود. هنگامی که گالیله تلسکوپ خود را به سمت مشتری چرخاند، هر جسم متحرک بزرگ در آسمان یک سیاره در نظر گرفته شد. این مشکل در مورد اجسام دیگر از جمله قمرها نیز صدق می کند. در واقع گالیله قمرها را سیاره می دانست. هنگامی که ستاره شناسان اجسام سنگی را که ما اکنون سیارک می نامیم در دهه 1800 کشف کردند، آنها نیز ابتدا سیاره نامیده شدند و بعداً به سیارک تغییر نام دادند.

پلوتون از ابتدا یک سیاره در نظر گرفته می شد.

سیاره X

هنگامی که کلاید تامبو، ستاره شناس آماتور اهل کانزاس که به تازگی کار در رصدخانه لوول در فلگستاف آریزونا را آغاز کرده بود، جرم پلوتون را در عکس های گرفته شده در ژانویه 1930 مشاهده کرد، با عجله نزد مدیر رصدخانه رفت و به او گفت که باید سیاره X را پیدا کند. منظومه شمسی.

این کشف اتفاقی نبود. در سال 1903، پرسیوال لاول، ستاره شناس آمریکایی، این فرضیه را مطرح کرد که سیاره ای پنهان با جرم هفت برابر زمین، 45 برابر دورتر از خورشید می چرخد. لاول تا زمان مرگش در سال 1916 به دنبال چیزی بود که سیاره X نامید. اما جستجو بدون لاول ادامه یافت.

تصور می شد سیاره X به سیاهی زغال سنگ، تقریباً به چگالی آهن و دو برابر سنگین ترین سنگ های روی زمین چگالی دارد.

تحقیقات بیشتر نشان داد که لاول جرم پلوتون را بیش از حد تخمین زده بود: جرم پلوتون بسیار کمتر از جرم زمین است.

وقتی دانشمندان متوجه شدند پلوتون تنها نیست، همه چیز حتی عجیب تر شد. در سال 1992، جسمی به قطر یک دهم پلوتون پیدا شد که به دور خورشید می چرخد ​​”در انجماد عمیق فضا و فراتر از مدارهای پلوتون و نپتون”. از آن زمان تاکنون، بیش از 2000 جسد یخ زده در این منطقه یخی به نام کمربند کویپر پیدا شده است و تعداد بسیار بیشتری نیز وجود دارد.

شناخت همسایگان پلوتون سوالات جدیدی را ایجاد کرد:

چه ویژگی هایی ممکن است این دنیای عجیب و غریب جدید را به دنیای آشناتر متصل کند؟ و چه چیزی آنها را از بقیه یافته ها متمایز می کند؟ با توجه به تعداد زیاد اشیاء تازه کشف شده، تمایل فزاینده ای برای تعریف رسمی “سیاره” وجود داشت. مجموعه این اتفاقات باعث شد گروهی از دانشمندان تصمیم بگیرند تعریف سیاره را از تعریف سیارات کوتوله جدا کنند.

سیاره دهم، زینا

در سال 2005، براون اولین جرم کمربند کویپر را مشاهده کرد که به نظر بزرگتر از پلوتون بود. اگر پلوتون نهمین سیاره بود، کشف جدید که Xena یا Eris نامیده می شود، مطمئناً می تواند دهمین سیاره منظومه شمسی باشد. اما Xena یک بقایای یخی از شکل گیری منظومه شمسی بود که شایسته عنوان سیاره نبود. اما نقش پلوتون در این شرایط چه خواهد بود؟ بر خلاف هشت سیاره دیگر، زنا و پلوتون بسیار شبیه بودند. این گونه بود که پلوتو و زینا در فهرست سیارات کوتوله قرار گرفتند و نام آنها شایسته قرار گرفتن در لیست سیارات بزرگ نبود.

تنش ها بر سر نحوه طبقه بندی پلوتون و زنا در نشست IAU در پراگ در سال 2006 به اوج رسید. در آخرین روز یعنی 24 آگوست، پس از بحث های بسیار فشرده، تعریف جدیدی از “سیاره” به رای گذاشته شد. که پلوتون و زنا اما این تعریف را در بر نداشتند و به لیست سیارات کوتوله اضافه شدند. پس از آن زنا نام خود را به اریس، الهه یونانی تغییر داد.

در ویرایش جدید کتاب های درسی اصلاح شده و پلوتو از متن ها و تصاویر حذف شده است. پوسترهای منظومه شمسی دوباره چاپ شد، اما بسیاری از دانشمندان سیاره‌شناسی، به‌ویژه آن‌هایی که روی پلوتون مطالعه می‌کنند، هرگز دیدگاه قبلی خود را تغییر ندادند و همچنان پلوتو را یکی از سیارات منظومه شمسی می‌دانستند.

بسیاری از دانشمندان سیاره‌شناسی در انتشارات خود از تعریف اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU) استفاده نمی‌کنند. ما تقریباً تعریف اتحاد سیاره و مخالفت آن با پلوتون را نادیده می گیریم.

فیلیپ متزگر، از دانشگاه فلوریدا مرکزی در اورلاندو

از سوی دیگر، این مورد ممکن است دلیل دیگری داشته باشد: تناقض.

در واقع، فیلیپ متزگر و همکارانش فکر می کنند دلایل خوبی برای رد این تعریف اروپایی از سیاره وجود دارد. فیلیپ متزگر، جیم بل و دیگران، از جمله آلن استرن از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی. آلن استرن، دانشمند سیاره‌شناسی که یکی از چهره‌های کلیدی در زمینه مأموریت افق‌های نو بود و قبل از کشف کمربند کویپر استدلال کرده بود که منظومه شمسی حاوی صدها سیاره است. در واقع به گفته استرن، این اجرام که امروزه سیارات کوتوله نامیده می شوند، اجرام شگفت انگیزی هستند که می توان آنها را در دسته اجرام منظومه شمسی قرار داد.

پس از بررسی صدها مقاله علمی، کتاب درسی و کتیبه‌های مربوط به قرن‌ها، محققان نشان دادند که روش استفاده دانشمندان و مردم از کلمه «سیاره» در طول زمان تغییر کرده است. اما اکثر مردم اینطور فکر نمی کنند.

سیاره یا سیارک

سرس را در نظر بگیرید، اولین سیاره از سیارات کوتوله. سرس که در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری قرار دارد، پس از کشف آن در سال 1801 نیز به عنوان یک سیاره در نظر گرفته شد. اغلب گفته می شود که سرس پس از یافتن بقیه کمربند سیارک توسط ستاره شناسان کاهش یافته است، که بیشتر به یک سیاره کوتوله معمولی شباهت دارد تا به یک سیاره. سیاره اصلی مستقل

در اواخر دهه 1800، با کشف و مشاهده صدها سیارک، سرس دیگر به لطف همتایانش خاص و شگفت انگیز نبود. پس از آن از عنوان سیاره ای محروم شد. بنابراین پلوتون و سرس که در ابتدا سیاره نامیده می شدند به سرنوشت مشابهی دچار شدند و سیارات کوتوله نامیده شدند.

متزگر و همکارانش فکر می کنند که این اشتباه است. به گفته وی، همه این اجرام به عنوان سیاره طبقه بندی می شوند. سرس و سایر سیارک‌ها در قرن بیستم سیاره‌هایی در نظر گرفته می‌شدند که گاهی اوقات به آنها «سیاره‌های کوتوله» می‌گفتند. مقاله ای در سال 1951 در Science News Letter اعلام کرد که هزاران سیاره به دور خورشید ما می چرخند، اگرچه بیشتر آنها سیارات کوچک بودند. اما این سیارات کوچک مساحتی برابر با یک شهر را اشغال می کنند و نمی توان آنها را نادیده گرفت.

تا دهه 1960، زمانی که فضاپیماها مشاهدات بهتری از این اجرام ارائه کردند، اصطلاح سیارات کوچک برای مدتی ناپدید شد و این اجرام سیارات کامل نامیده شدند.

در حالی که سیارات کوتوله بزرگ‌تر هنوز شبیه سیارات به نظر می‌رسند، بیشتر سیارات کوتوله کوچک‌تر به‌هم ریخته و نامنظم بودند، که نشان‌دهنده منشأ یا ژئوفیزیک متفاوتی نسبت به سیارات بزرگ‌تر و گردتر است. متزگر گفت این تعریف که “سیارات کوتوله مدار خود را از ذرات ریز و درشت پاک نکرده اند” ربطی به تغییر نام آنها ندارد. طبق تعریف اتحاد سیاره ای، باید این ویژگی را داشته باشد، اما متزگر این سؤال را بی ربط به ماهیت آنها می داند.

ماه یا سیاره

تا به حال، ما می دانیم که سیارات کوتوله در ابتدا به عنوان سیارات اصلی در منظومه شمسی طبقه بندی می شدند. اما قمرها چطور؟ تا سال 1920 دانشمندان آنها را سیاره یا سیارات ثانویه می نامیدند. با کمال تعجب، نشریات غیر علمی از موقعیت اجرام آسمانی برای خواندن طالع بینی استفاده کرده اند. این افراد بر معنای ساده حرکت تعداد محدودی سیاره در کره ثابت ستارگان اصرار داشتند.

متزگر حدس می‌زند که تعریف قدیمی سیاره‌ای که شامل قمرها می‌شود، زمانی که علم سیاره‌شناسی بین سال‌های 1910 تا 1950 دچار “رکود بزرگ” شد، فراموش شد. سیارک‌های زیادی کشف شدند که جستجو برای سیارات جدید یا اصلاح مدار آنها خسته‌کننده شد. تلسکوپ ها هنوز به اندازه کافی کارآمد نبودند که بتوانند مطالعه مورفولوژی سیارک ها را شروع کنند. سایر حوزه های علوم فضایی بسیار هیجان انگیزتر بودند، به همین دلیل است که بیشتر توجه ها به این سمت جلب شد.

اما داده های جدید به دست آمده از سفرهای فضایی، قمرها را به سیاره بازگردانده است. از دهه 1960، کلمه سیاره در ادبیات علمی برای اشاره به ماهواره ها، حداقل ماهواره های بزرگ و گرد، دوباره ظاهر شد.

از تعریف سیاره در دنیای واقعی استفاده کنید

متزگر می‌گوید که تعریف سیاره که شامل قمرها، سیارک‌ها و اجرام کمربند کویپر می‌شود، به دلیل مفید بودنش پایدار است. کار دانشمندان سیاره‌شناسی شامل موارد زیر است:

مقایسه مکانی مانند مریخ (یک سیاره) با تیتان (یک قمر) و تریتون (قمری که احتمالاً از کمربند کویپر سرچشمه گرفته و مدت هاست به بزرگترین قمر نپتون تبدیل شده است) و پلوتو (یک سیاره کوتوله).

متزگر فکر می کند از نظر علمی استفاده از یک کلمه برای توصیف اجرام کیهانی که در آن ژئوفیزیک مورد توجه است، از جمله شرایطی که حیات را ممکن می کند، مفید است.

ما ادعا نمی کنیم که تعریف کاملی از سیاره داریم و همه دانشمندان باید تعریف ما از سیاره را بپذیرند، این همان اشتباهی است که اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) مرتکب شده است! “

فیلیپ متزگر، از دانشگاه فلوریدا مرکزی در اورلاندو

در همه این تفاسیر پیچیدگی‌های بی‌اهمیتی وجود دارد، از کوه‌ها گرفته تا اتمسفر گرفته تا اقیانوس‌ها و رودخانه‌ها، زمانی که جهان‌های سنگی به اندازه‌ای بزرگ می‌شوند که گرانش آنها را به کروی تبدیل کند.

پلوتون، سیاره ای که فهرست اصلی منظومه شمسی را ترک کرد

تعریف کامل تر از سیاره تصویر مفهومی تری از ماهیت منظومه شمسی ارائه می دهد. تاکید بر هشت سیاره اصلی نشان می دهد که آنها بر منظومه شمسی تسلط دارند، در حالی که در واقع آنها اجسام کوچکتر بسیار بیشتر را نادیده می گیرند. سیارات اصلی حتی در مقیاس های زمانی طولانی به دور خود نمی چرخند. این گذشته غول های گازی منظومه شمسی است. متزگر و همکارانش بر این باورند که آموزش منظومه شمسی تنها با هشت سیاره بزرگ، تصویری تحریف شده از فهرست به مردم می دهد.

کلتک براون مخالف است. او می گوید که داشتن نیروی گرانش برای هدایت اجسام دیگر به داخل و خارج از مدار یکی از ویژگی های مهم یک سیاره است. علاوه بر این، هشت سیاره دیگر در منظومه شمسی کاملاً دارای این ویژگی هستند.

اگر شخصی را در منظومه شمسی قرار دهید، چگونه آن را توصیف می کنید؟ او مطمئناً خواهد گفت که من در اینجا 8 “سیاره” و همچنین تعداد زیادی اجسام کوچک را می بینم! بنابراین تعریف سیاره برای اجرام کوچک درست نیست. تفاوت ها را نمی توان نادیده گرفت.”

کالتک براون

تفکر متفاوت در مورد سیارات از این طریق منجر به سوالات بزرگی در مورد ترکیب و شکل گیری منظومه شمسی می شود.

یک استدلال رایج به نفع تعریف IAU این است که تعداد سیارات را کنترل می کند. این به تنهایی محتوای آموزشی را ساده تر و منظم تر می کند. آیا می توانید تصور کنید که صدها یا هزاران سیاره وجود داشته باشد؟ چگونه یک فرد معمولی می تواند همه چیز را به خاطر بسپارد؟ چگونه می توان تصویر منظومه شمسی را روی تی شرت و انواع بسته بندی چاپ کرد؟ من به این ایده نمی خندم. اما به عنوان کسی که از 8 سالگی به آسمان نگاه می‌کردم، فکر می‌کنم افزودن جزئیات فقط مردم را از مشاهده آسمان و فضا منصرف می‌کند.

اما نظر متزگر کاملاً مخالف این اتحادیه است و فکر می کند که برخورد با تنها 8 سیاره می تواند دید افراد از فضا را محدود کند.

در اوایل دهه 2000، زمانی که ستاره شناسان سیارات جدیدی را در منظومه شمسی ما کشف کردند، هیجان زیادی وجود داشت، اما تمام این هیجانات در سال 2006 به پایان رسید.

فیلیپ متزگر، از دانشگاه فلوریدا مرکزی در اورلاندو

آخرین کلمه

با این حال، هنوز اشیاء زیادی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. متزگر می گوید در حال حاضر حداقل 150 سیاره کوتوله وجود دارد و اکثر مردم هیچ ایده ای ندارند.

این استدلالی است که به نظر من قانع کننده است. چرا تعداد سیارات را محدود می کنیم؟ کودکان می توانند نام و ویژگی صدها دایناسور یا پوکمون را به خاطر بسپارند. چرا او را تشویق نمی کنید تا نام سیارات را یاد بگیرد؟ چرا دانش آموزان را تشویق به کشف و کاوش اشیاء فضایی که بیشتر مورد علاقه آنهاست، نمی کنیم؟

من به این فکر کردم که چیزی که یک سیاره را می سازد ممکن است فقط در چشم بیننده باشد. بسته به هر فرد، این معیار ممکن است متفاوت باشد. پلوتون هنوز هم ممکن است توسط بسیاری یک سیاره در نظر گرفته شود. ما فقط می‌توانیم کاوشگر جهان باشیم و نه شکنان تحقیق و تأمل.

ممکن است اتحادیه بین‌المللی نجوم 15 سال پیش پلوتو را از فهرست سیارات اصلی منظومه شمسی حذف کرده باشد، اما برای بسیاری پلوتو هنوز تمام ویژگی‌های یک سیاره را دارد. این افراد نیازی به محدود کردن فضای نامحدود وجود نمی بینند.

در توافقنامه 24 اوت 2006، کتابهای درسی مجبور به بازنویسی شدند. مردم خشمگین شدند و درک ما از منظومه شمسی برای همیشه تغییر کرد. در این تاریخ، محققان اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) به حذف پلوتون از گروه سیارات رای دادند. زیرا معتقد بودند پلوتو دیگر یک سیاره معمولی نیست و در دسته سیارات کوتوله قرار می گیرد.

با اینکه چندین سال از این توافق می گذرد، هنوز بسیاری از مردم دلیل اخراج پلوتو از گروه سیارات را نمی پذیرند. در واقع یکی از نیروهای مهم دنیای علم که منظومه شمسی بود دچار دگرگونی ناگهانی شد و تعداد سیارات آن از 9 به 8 افزایش یافت. در اینجا تعاریفی می تواند به درک بهتر این تغییر کمک کند.

لینک را کپی کنید

در نهایت، تعریف سیاره چیست؟

قدمت کلمه Planet به عهد عتیق و ریشه آن Planetes یونانی است که به معنی ستاره سرگردان است. پنج سیاره کلاسیک شامل عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل هستند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. پس از ظهور تلسکوپ، ستاره شناسان دو سیاره جدید به نام های اورانوس و نپتون را کشف کردند که با چشم غیرمسلح بسیار ناشناخته به نظر می رسید.

در سال 1930، اخترشناس کلاید ویلیام تامبو از رصدخانه لاول، عکس‌های چند شبه آسمان را مقایسه کرد. او متوجه لکه کوچکی شد که در میان ستارگان شناور بود. بلافاصله، کاندیدای جدید منظومه شمسی یک جرم عجیب در نظر گرفته شد. مدار این مهمان تازه وارد خارج از مرکز و غیر دایره ای بود و در مقایسه با نپتون فاصله کمتری با خورشید داشت.

در سال 1992، دانشمندان موفق به کشف اولین شی کمربند کویپر شدند و نام آن را 1992QB1 گذاشتند. این جسم کوچک در مداری در مجاورت پلوتون قرار داشت. به زودی اجرام دیگری در این منطقه کشف شدند که یک کمربند یخی کوچک شبیه به کمربند سیارکی مریخ و مشتری را تشکیل دادند. بنابراین، پلوتون پادشاه این منطقه باقی ماند. اما در ژوئیه 2005، آنها اریس را کشف کردند، جرم آسمانی بزرگتر از پلوتون.

پس از کشف اریس، این سؤالات مطرح شد: «اگر پلوتون یک سیاره است. بنابراین، آیا اریس نیز یک سیاره خواهد بود؟ “در مورد سایر اجسام یخی در کمربند کویپر چطور؟” “تفاوت بین یک جرم آسمانی و یک سیاره چیست؟” بنابراین سوالی که پیش از این بدیهی و ساده به نظر می رسید با ابهامات بسیاری همراه بود. به دنبال این موضوع، افکار و پیشنهادات جدیدی برای تعریف کره زمین مطرح شده است. در سال 2005، برایان مارسدن، یکی از اعضای ارشد IAU، به Space.com گفت:

یک سال بعد، این راز همچنان مانند ابری تاریک بر سر مجمع عمومی UAI آویزان بود و پس از آن جلسه ای در پراگ برگزار شد. در این کنفرانس که هشت روز به طول انجامید، 4 پیشنهاد مختلف ارائه شد. یک پیشنهاد بحث برانگیز افزایش تعداد کل سیاره های منظومه شمسی به 12 سیاره بود که شامل سرس، بزرگترین سیارک، و پلوتون و قمر آن شارون می شد. مایک براون، از دانشگاه کلتک و کاشف آریس، این پیشنهاد را نامناسب خواند.